Poliflw

Het initiatiefwetsvoorstel van ChristenUnie, PvdA en D66 over juridische erkenning van de Nederlandse Gebarentaal is klaar om besproken te worden in de Tweede Kamer.

Het initiatiefwetsvoorstel van ChristenUnie, PvdA en D66 over juridische erkenning van de Nederlandse Gebarentaal is klaar om besproken te worden in de Tweede Kamer.

Op 11 februari hebben wij, ChristenUnie-SGP, samen met D66, PvdA, SP een motie ingediend om het vuurwerk met de jaarwisseling veiliger te maken. Liesbeth Schuurman vertelde: De overheid is al 30 jaar bezig om waarschuwende filmpjes het land in te sturen die in heftigheid toenemen. Echter zonder zichtbaar succes. Het is nu tijd dat we de bewoners in bescherming moeten nemen. Er moet nu een halt toegeroepen worden en geen gedoogbeleid maar duidelijke, harde, kaders.

Vanmiddag heeft fractievertegenwoordiger Judith Klokkenburg, samen met het CDA, D66, PvdA, GroenLinks, NIDA, HSP en de Partij voor de Dieren, de inspiratienota '100% toegankelijk Den Haag' gepresenteerd. Samen met de minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink overhandigden zij de nota aan het college.

Judith Klokkenburg: "Deze inspiratienota staat boordevol ideeën om van Den Haag een toegankelijke stad te maken. Steeds vaker krijgen we klachten over niet toegankelijke gebouwen, festivals en bijvoorbeeld blindengeleidestroken die nergens toe leiden of waar fietsen overheen geparkeerd staan. Allerlei zaken waardoor mensen met een beperking onvoldoende mee kunnen doen in onze stad. En we willen juist een inclusieve stad zijn, waar mensen met een beperking gelijkwaardig mee kunnen doen."

In de nota zijn vele maatregelen te lezen. "Veel maatregelen zijn gericht op mensen met een fysieke beperking, zoals voldoende invalidetoiletten, drempelloze entrees en de toegang van elektrische rolstoelen in al het OV. Maar ook vragen we aandacht voor voldoende prikkelarme plekken (dus niet elk park vol stoppen met allerlei activiteiten), een toegankelijke gemeentelijke website voor blinden en slechtzienden en voorstellingen voor dove mensen. Het is vooral van belang dat in alles wat de gemeente doet, vooraf rekening wordt gehouden met toegankelijkheid. Niet dat we keer op keer achteraf moeten concluderen: dit had anders gemoeten." 

Hieronder kunt u de volledige nota lezen. 

In de raad van januari kwam ook het voorstel van het college op tafel om de verbinding tussen de wijk Marickenzijde en Veenzijde III (via de Veenman) open te stellen voor autoverkeer. De raad was hier totaal verdeeld over. De ChristenUnie-SGP heeft een alternatief voorgesteld.

De directe aanleiding voor dit voorstel is de inbreng van bewoners van de Van Damlaan, die van mening zijn dat het onterecht is als hun weg (behalve de uitgang via de Mijdrechtse Dwarsweg) de enige ontsluiting van Marickenzijde zou worden en de ontsluiting via de Veenman dicht zou blijven.

Vervolgens hebben wij dit voorstel beoordeeld met de vraag “levert de ontsluiting van de Veenman verlichting op voor andere ontsluitingen, met name de Van Damlaan”.

Onze fractie komt tot de conclusie, dat dit niet zo is. Nergens in de stukken vinden we voldoende overtuigend onderbouwd dat dit het geval is en dat die ontsluiting dus bijdraagt aan verlichting van de ontsluiting van de Van Damlaan.

Sterker nog, uit de diverse rapporten leiden wij af dat er wel eens een tegengestelde richting kan ontstaan, dat er verkeer via de Veenman de wijk Marickenzijde ingaat. En wie weet, gaat dat verkeer dan via de Van Damlaan de wijk weer uit?

Om die reden hebben wij de suggestie gedaan om eens te denken aan het Houtens model, maak ontsluitingen van Marickenzijde naar andere wijken wel voor fiets en voetgangers mogelijk, maar ontsluit die wijk voor autoverkeer alleen naar de Mijdrechtse Dwarsweg, maar dan wel op meerdere punten. De Mijdrechtse Dwarsweg moet in dat model ook gewoon onderdeel van de bebouwde kom worden, dus een 50 km weg. Dat zou namelijk ook veel overlast voor de Van Damlaan schelen. Ik besef dat de inwoners van de Marickenzijde hier misschien niet allemaal bij staan te juichen, maar het is wat de ChristenUnie-SGP betreft wel een interessante optie.

U zult begrijpen dat wij dit voorstel niet gaan steunen omdat het feitelijk geen oplossing biedt voor het gestelde probleem.

Naschrift: door (alleen) de steun van de coalitiepartijen CDA, VVD en D66 werd het voorstel aangenomen. Wij verwachten dat omwonenden hiertegen in bezwaar zullen gaan en het nog geen gelopen race is. Onze suggestie was kennelijk voor de coalitie ook niet relevant.

Woensdagavond stond de gebiedsvisie Seveningen op de agenda in de raadzaal in Kampen. Aan de hand van een presentatie en een aantal vragen werden de kaders opgesteld voor het maken van een gebiedsvisie. Eerder heeft in de raadzaal discussie plaatsgevonden over woonboten, een camping en andere recreatie in dit gebied langs het Ganzendiep.

MotieDe ChristenUnie heeft samen met de VVD, D66 en GBK in april 2019 een motie ingediend met het verzoek om een gebiedsvisie op te stellen. Het doel daarvan was om een zorgvuldige inventarisatie van alle (ruimtelijke) belangen en mogelijkheden te maken. Daardoor kan een integrale afweging van belangen mogelijk worden voor het gebied Seveningen.

AanpakAan de hand van een 7-tal vragen en een toelichting vond er woensdagavond een goed gesprek plaats tussen raadsleden over de op te stellen gebiedsvisie. Er zullen de komende tijd een aantal scenario’s worden uitgewerkt waarbij belanghebbenden worden betrokken. De visie moet helderheid bieden voor o.a. de woonbestemmingen van de woonboten. De gebiedsvisie moet vóór 1 november 2020 aan de gemeenteraad worden aangeboden.

We zullen ons als ChristenUnie blijven inspannen om voor dit gebied een goede visie te krijgen.

HP

Gisteravond presenteerden 6 Almeerse partijen inclusief de ChristenUnie het hernieuwde coalitie akkoord.

Na Kerst en Oud & Nieuw zijn wij samen met VVD, D66, GroenLinks, Leefbaar Almere en het CDA in gesprek gegaan om te komen tot een (ver)nieuw(d) coalitieakkoord. De gesprekken zijn in zeer goede harmonie verlopen met als doel: een akkoord wat ambitieus is en waarmee we direct aan de slag kunnen. Want dat is wat de stad verdient: een daadkrachtig en slagvaardig bestuur dat de komende twee jaar de handen uit de mouwen steekt “voor de bloei van Almere”. Zo’n akkoord ligt er nu. Lees het via de link hieronder.

De ChristenUnie wil dat de jaarwisseling en het afsteken van vuurwerk mensen verbindt en dat het een veilig feest is voor iedereen. Daarom heeft de fractie voorgesteld om het afsteken van vuurwerk voor te behouden aan lokale vuurwerkclubs. Deze clubs kunnen, na toestemming van de gemeente, voor en met de buurt/dorp het nieuwe jaar inluiden. Verder gebruik van vuurwerk door consumenten wordt hiermee niet meer toegestaan.

“De politie, brandweer en artsen roepen al jaren om een vuurwerkverbod. Elk jaar opnieuw is er veel schade in de openbare ruimte. De ChristenUnie hoort te vaak dat veel mensen tijdens oud en nieuw niet meer de straat op gaan vanwege het vuurwerkgeweld. Even rustig met je hond weg is er niet meer bij. Daarbij komt ook nog eens dat er een behoorlijke luchtvervuiling is waar heel veel mensen last van hebben. Kortom, wat de ChristenUnie betreft krijgt de vuurwerktraditie in Katwijk een nieuw jasje. Met dit voorstel kunnen we van de jaarwisseling weer een feest voor iedereen maken. De vuurwerkvereniging is wat ons betreft de toekomst”, aldus raadslid Atie Kuijt.

De ChristenUnie heeft daarom een motie ingediend. Deze is medeondertekend door de SGP, PvdA, D66, GemeenteBelangen en Hart voor Katwijk. Een meerderheid. Nu is de burgemeester aan zet om uitvoering te geven aan deze motie.

Door Carla Dik-Faber op 30 januari 2020 om 14:47

De geborgenheid in onze samenleving

In de nadagen van je leven komen vaak heel veel vragen bij elkaar. Vragen over zorg en afhankelijkheid, over eenzaamheid en zingeving. Over loslaten, gemis en gebrek aan verbondenheid met anderen.

We weten dat er in ons land een groep mensen is met het gevoel dat hun leven ‘voltooid’ is. Ze zijn niet ernstig ziek en ze hebben niet te maken met uitzichtloos lijden en ze kunnen dus ook geen beroep doen op de bestaande euthanasiewet. Maar tegelijkertijd hebben zij, zoals dat heet, wel een actieve doodswens en een wens tot levensbeëindiging. Eerder werd dat wel ‘voltooid leven’ genoemd.

Dat is een pijnlijk besef. Achter deze groep gaan vele individuele verhalen schuil en het is goed dat we vandaag door onderzoek naar dat ‘voltooid leven’ meer te weten zijn gekomen over deze mensen en de zorgen die zij hebben. Het is goed dat we door dat onderzoek, maar ook via verhalen in de mediaen uit gesprekken in onze eigen omgeving meer over hen horen.

Dan blijkt dat er veel misverstanden over deze mensen bestaan. In het maatschappelijke en politieke debat worden de mensen om wie het gaat wel eens afgeschilderd als autonome burgers die na een geslaagd leven graag regie hebben over hun eigen dood, over ‘voltooid leven’.

Vandaag blijkt opnieuw dat de praktijk weerbarstiger is. De term ‘voltooid leven’ geeft volgens het onderzoek zelfs een te romantische voorstelling van zaken. De onderzoekers hebben geen 70+’er gevonden die zonder te lijden, toch dat gevoel van een ‘voltooid leven’ heeft. En een opvallend groot deel (28%) van de mensen met een wens tot levensbeëindiging heeft deze doodswens al hun hele leven – niet pas sinds ze oud zijn en hun leven ‘voltooid’ is.

Wie zijn zij wel?

De werkelijkheid is dus gelaagder, diffuser, vaak zelfs tegenstrijdig. Ouderen (het onderzoek gaat uit van 55+’ers) met een stervenswens hebben meestal ook een wens tot leven, die voor vier van de vijf ouderen net zo zwaar of zelfs zwaarder weegt dan de wens om te sterven. Hun doodswens kan toenemen of afnemen, afhankelijk van de situatie. En vaak zijn er aanwijsbare redenen waarom de gedachte aan de dood er is: gepieker, gezondheidsproblemen en het gevoel anderen tot last te zijn. Soms zijn er financiële of andere zorgen die de doodswens versterken.

Mensen met een actieve doodswens zijn, kortom, heel verschillende mensen. Mensen met gevoelens, met twijfels en zorgen, met vaak een wens naar een ánder leven. Dat zij een doodswens hebben, is dan vooral omdat zij dít leven niet willen.

Indringend appèl

Als we weten dat veel van deze mensen vooral een wens naar een ánder leven hebben, dan staan we voor de vraag hoe we deze mensen het beste kunnen ondersteunen. Het onderzoek van vandaag is in die zin niet alleen een inzicht gevend rapport om beter begrip te krijgen van de nood achter de doodswens van ouderen die niet ernstig ziek zijn, maar is ook een indringend appèl aan politiek, aan samenleving en aan iedere Nederlander – ieder met zijn eigen verantwoordelijkheid – om werkelijk om te zien naar de naaste. Om bij te dragen aan een samenleving waarin voor iedereen een betekenisvolle plaats is.

En ik besef al te goed dat we niet in staat zullen blijken om alle gedachten aan de dood of al het lijden dat daarachter zit weg te nemen. Ik heb van dichtbij gezien hoe mensen kunnen lijden aan het leven en weet hoe machteloos je je soms kunt voelen.

Tegelijkertijd is er veel dat we wél kunnen doen: goede zorg leveren, eenzaamheid tegengaan, ouderen en ouderdom meer waarderen, zorgen voor goede leef- en woonomstandigheden voor ouderen, meer begeleiding bij vragen over zingeving.

We – als samenleving – zullen met elkaar de uitdaging moeten aangaan om er voor de ander te zijn. Want als we weten dat een stervenswens niet eenduidig is, dan ligt hier onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Geen makkelijke oplossingen – zoals een pil

Niet dat dat makkelijk is. Het onderzoek van vandaag maakt dan ook duidelijk dat we de vraag achter voltooid leven nooit kunnen oplossen met een ‘wet’ of met een levenseindepil. Ingewikkelde vragen wachten niet op makkelijke antwoorden. Het is niet ‘one size fits all’.

Ook dokters hebben aangegeven de levenseindepil geen goed idee te vinden. Het zou hen opzadelen met een onmenselijke taak: het helpen doden van een gezond mens.

Voorstanders spreken over autonomie en zelfbeschikkingsrecht, maar uit het onderzoek van vandaag blijkt die zelfbeschikking als het gaat om een doodswens erg relatief. Want diezelfde pil is voor een veel grotere groep mensen een levensgroot risico. Zij kunnen hun gevoel van veiligheid verliezen en zich sneller overbodig voelen. Een wettelijke mogelijkheid wordt voor iedereen een optie. Ik herinner mij de vraag van een student, tijdens een politieke jongerenavond van GroenLinks en D66 over dit thema, die vroeg: ‘wie beschermt mij als ik een slechte dag heb?’

Volgens mij is dat wat er op het spel staat. De geborgenheid in onze samenleving. Het lijkt alsof we kwetsbare mensen opgeven, in plaats van dat we er voor hen willen zijn. Het onderzoek noemt het de ‘staatsverplichting’ tot bescherming van kwetsbare personen - die opdracht moeten we héél serieus nemen.