Poliflw

D66 heeft in Vught een goede uitslag behaald bij de verkiezingen voor Provinciale Staten. Ondanks een licht verlies, bleef D66 de tweede partij in Vught. Bovendien belandde D66 Vught met deze uitslag voor het eerst landelijk in de top 10 van gemeenten waar het meeste op D66 werd gestemd. De wederom opvallende campagne in Vught, Helvoirt en Cromvoirt bleef deze keer niet onopgemerkt en werd beloond met de Gouden Gymp, een prijs voor de beste lokale D66-campagne.

Uitslag Vught in procenten

VVD              22,8% D66               13,9% GroenLinks   10,9% FvD               10,6% SP                  10,4% CDA                8,9% PvdA               7,9% Dierenpartij    4,2% PVV                 4,1% 50Plus             2,2% Lok. Brabant   1,4% CU-SGP           1,2% Senioren          0,7% Ouderen          0,4% Code Oranje   0,1% DENK              0,1%

FvD is net boven de 10 procent geëindigd. Dat is in vergelijking met andere gemeenten heel laag, in Vught zelfs het laagste percentage van Brabant. Daarmee valt FvD buiten de Vughtse top 3. Dat is bijna nergens in Nederland het geval, maar wel in Vught en ook in buurgemeente Sint-Michielsgestel.

Uitslag Brabant in zetels

VVD                    10 (-) FvD                       9 (+9) CDA                      8 (-1) SP                          5 (-4) D66                       5 (-2) GroenLinks           5 (+2) PVV                       4 (-3) PvdA                     3 (-1) 50PLUS                2 (-) PvdD                     2 (-) LokaalBrabant       1 (-) CU-SGP                1 (-)

Als het aan de kiezers in Vught had gelegen, had D66 in provinciale staten 8 zetels gehad, de VVD 14, GroenLinks, FvD en SP 6, het CDA 5, de PvdA 4 en de Partij voor de Dieren en de PVV 2.

Lat hoog gelegd, maar doel ruimschoots gehaald

Het campagneteam van D66 in Vught had de lat weer hoog gelegd. De afdeling wilde het hoogste percentage D66-stemmen in Brabant halen. En dat is gelukt. Vught haalde by far de beste score in heel Zuid-Nederland. Sterker nog: D66 kwam voor het eerst in de top 10 van plaatsen waar het meeste op D66 gestemd werd. Alleen in Leiden, Oegstgeest, Delft, Heemstede, Bloemendaal, Utrecht en Wageningen behaalde D66 een hoger percentage stemmen dan de 13,9% in Vught. Voor het eerst werd er in Vught meer op D66 gestemd dan in Amsterdam.

D66 grootste partij in stemdistrict Schoonveld en hoge score bij Het Kwartier

D66 werd met 19,8% de grootste partij op stembureau De Piramide (wijk Schoonveld). Het hoogste percentage stemmers werd echter behaald bij het stembureau in Het Kwartier (22,8%). Ook bij de twee stembureaus in het centrum (Elisabeth en gemeentekantoor), Eikendonk, openbare basisschool De Lichtstraat, het Villapark en de Vughtse Hoeven scoorde D66 bovengemiddeld goed.

Afdeling wint Gouden Gymp voor beste campagne

De landelijke D66-uitslagenavond in de Verkadefabriek kreeg voor D66 Vught nog een feestelijk randje. Hoewel de goede Vughtse uitslag nog niet bekend was, won de afdeling Vught-Helvoirt-Cromvoirt de Gouden Gymp, een wisselbokaal voor de beste lokale D66-campagne. Fons Potters reageerde verheugd: “Het is een mooie waardering, niet alleen voor deze campagne, maar ook onze eerdere campagnes. De prijs is natuurlijk vooral bedoeld voor al die actieve D66’ers in onze afdeling, die ook bij deze verkiezing weer hebben laten zien dat ze zich hebben willen inzetten voor D66. We hadden geen lokale kandidaat hoog op de lijst, andere partijen wel, maar we waren er daardoor niet minder zichtbaar door, integendeel.” Bij de laatste campagne bracht D66 weer een eigen magazine uit, waarop veel positieve reacties binnengekomen zijn. Het magazine is HIER digitaal na te lezen.

The post Goede uitslag én Gouden Gymp voor D66 Vught appeared first on D66 Vught.

De Fietsersbond geeft geen stemadvies. Wij wel. Stem 20 maart D66. Voor de Toekomst 🍀 http://parkstadactueel.nl/2019/03/13/45157/

Congres!

Het is een wonder. Dat ze jullie, volop in de campagnestand, een dag naar een congreszaal hebben weten te lokken. Want partijgenoten, wat heb ik jullie de afgelopen weken veel gezien. Overal in Nederland. Op straat, in onze groen-witte jassen. Flyerend, canvassend, en vastbesloten om in al die provincies een goede uitslag voor D66 neer te zetten.

Zodat D66’ers zich ook de komende jaren als bezetenen kunnen inzetten. Voor betaalbare huizen. Voor meer fietssnelwegen. En voor behoud van natuur!

D66’ers die kiezen voor de toekomst. Ik wens onze twaalf lijsttrekkers en hun teams heel veel succes toe! Zoals hier in Noord-Holland onze fantastische lijsttrekker Ilse Zaal!

Vrienden,

Voor mij persoonlijk stond de wereld de afgelopen vijf maanden even helemaal op z’n kop. Maar ik kan me voorstellen dat het ook voor jullie gek is. Na 12 jaar opeens een nieuwe fractievoorzitter.

Ik wil jullie graag vertellen waarom ik de politiek ben ingegaan. Wat me drijft. En waarom ik lid werd van D66.

Ik ben 31. Ik ben van de generatie die opgroeide met de verschrikkelijke aanslagen van 11 september en de oorlogen die volgden in Afghanistan en Irak. Ik zat uren aan de buis gekluisterd. Wilde al het politieke nieuws lezen. In eigen land werd de politiek opgeschrikt door opkomst van Fortuyn en de laffe moordaanslagen op hem én op Theo van Gogh. Dat maakte indruk.

De vrije wereld waarin ik opgroeide, waarin mijn generatie meer kansen had dan ooit, die wereld die alleen maar beter zou worden, bleek opeens minder vanzelfsprekend dan iedereen dacht. En de reactie van sommigen was: Groepen uitsluiten. Ophitsen. Grondrechten schenden.

Reacties die onze samenleving verdeelden. Reacties waardoor veel Nederlanders zich afvroegen: Ben ik hier nog welkom?

Op datzelfde moment worstelde ikzelf ook met mijn identiteit. Ik zat in het laatste jaar van de middelbare school. Toen ik durfde te erkennen: Ik ben homo. Dat was niet altijd gemakkelijk. Kan dat wel? Wat zullen anderen denken?

En toen ik steeds lekkerder in mijn vel zat, ook de vraag: Waar halen die types het lef vandaan om mij of anderen te vertellen dat we er niet bij horen omdat we niet in hun hokje passen?

Langzaamaan werd ik activistischer. Ik wilde me ergens bij aansluiten. Politiek actief worden.

Ik zocht een partij die pal stond voor de vrijheid jezelf te zijn. Die stelling nam tegen de rechts-populisten die alleen maar ophitsen en uitsluiten. En die wist dat Nederland beter af was, zonder verdeeldheid.

Die partij was D66. Toen nog geen partij, maar een ‘partijtje’. Nul zetels in de peilingen. Met leeuwenmoed hielden Alexander, Boris en Fatma en een handvol medewerkers zich staande in de Tweede Kamer.

En met succes. Toen CDA en PvdA in Balkende-IV waren vergeten dat regeren een werkwoord is, kwamen zij in opstand. Toen iedereen nog in een kramp lag na de afgewezen Grondwet van 2005, koos D66 als enige voor Europa.

En toen de PVV in de Tweede Kamer kwam, en niet alleen de Koran, maar ook de Grondwet wilde verscheuren, was D66 de enige die met hen de strijd aanbond. Die partij, met het lef om ergens vol voor te gaan, daar wilde ik bij horen.

Ik werd lid. Wat daarna kwam, herkennen vast veel leden. Een prachttijd bij de Jonge Democraten. Campagnevoeren voor elke verkiezing. Op een dag van wind en regen, een dag als vandaag, posters plakken. En uiteindelijk werd ik Raadslid in Nijmegen. Dus Menno: je hebt nog heel wat in te halen bij deze prachtige club.

Ik werd actief aan de vooravond van een decennium waarin Nederland D66-groen zou kleuren. Want kijk waar we nu staan. Honderden volksvertegenwoordigers, wethouders en gedeputeerden door het hele land. Negentien zetels in de Tweede Kamer. Tien in de Eerste. En zes ijzersterke bewindspersonen.

Dat was allemaal nooit gebeurd, zonder één persoon. Alexander Pechtold. Alexander, ik heb je de afgelopen maanden ook wel eens vervloekt. Als ik in je grote schoenen stond en me afvroeg: Wat zou Alexander doen?

Ik ben ongelofelijk blij dat je na jouw vertrek niet achter de geraniums bent gaan zitten. Maar dat jij er vandaag alweer bij bent. Ik spreek niet alleen namens mijzelf, maar namens de hele fractie en alle leden: We bewonderen hoe je iedereen, op het vorige congres in Den Bosch, muisstil wist te krijgen met die prachtige, persoonlijke afscheidsspeech. Dat raakte ons allemaal.

Ik kan je niet genoeg bedanken voor wat jij hebt betekent voor onze partij. Je bent voor altijd mijn eerste politieke held. Heldhaftig, vastberaden, vol goede moed. Baken van redelijkheid in een steeds meer versplinterd politiek landschap. En altijd zingend aan het werk. Alexander, bedankt!

Congres,

De afgelopen jaren waren voor mij een politieke leerschool. Het leerde me dat Nederland D66 nodig heeft om vooruit te komen, door samen te werken. Er kwam pas beweging in Rutte-I toen Rutte ons nodig had na het weglopen van de PVV. Er gebeurde weer wat aan het Binnenhof, toen D66 een begrotingsakkoord sloot met Rutte en Samsom. En wat toen gold, geldt nu weer:

Een klimaatwet en een naderend klimaatakkoord. Een miljardeninvestering in onderwijs, 8% meer salaris voor docenten. Een kinderpardon, dat er eigenlijk al lang had moeten zijn. Maar ons nu toch gelukt is!

Een pro-Europese houding van onze premier. Een soepele draai, en dat zonder dat vaasje uit zijn handen te laten vallen. Was dit ooit mogelijk geweest, met D66 aan de zijlijn? Hadden we dit op z’n GroenLinks kunnen doen, vanuit de oppositie? Is er ook maar iemand die betwijfelt of dit gelukt was zónder ons?

Het simpele antwoord is nee. En dat is waarom ik trots ben dat we meedoen. Bouwen. En, even belangrijk: dankbaar voor het vertrouwen van iedereen hier.

Dankbaar voor de ruggengraat van deze volwassen, stabiele en onmisbare partij.

Congres,

Dat betekent niet dat ik tevreden achteroverleun. Ik zal mijn Kerdijklezing van maandag niet herhalen – dingen herhalen heb ik vrij snel afgeleerd. Maar wij hebben een agenda die verder reikt dan dit kabinet.

Ons liberalisme is sociaal. Het is radicaal. Wij weten dat echte vrijheid twee kanten heeft. Niet alleen de ‘vrijheid blijheid’ van de VVD. Nee, wij staan voor de vrijheid om iets van het leven te maken. Om je te kunnen ontwikkelen, te ontplooien.

Dat vraagt om kansengelijkheid, om emancipatie, om gelijkwaardigheid, om invloed en zeggenschap in een echte democratie. We staan er in Nederland ontzettend goed voor. We zijn welvarender, gezonder en gelukkiger dan ooit.

Maar er zijn ook nieuwe muren ontstaan. Muren tussen mensen met en mensen zonder zekerheid. Muren tussen mensen met wortels in Nederlander en mensen met wortels elders. En muren tussen mensen met macht en mensen zonder macht. Dat is onverteerbaar. En daarom zetten we samen de sloophamer in de muren die ons verdelen.

De eerste stappen zetten we met deze coalitie. Ik accepteer geen treuzelende bewindspersonen. Ik beloof u vandaag: Zolang ik het voorrecht heb fractievoorzitter te zijn, zorg ik dat we het kabinet aansporen tot actie.

Kajsa weet dat wij haar niet met rust laten totdat mensen niet alleen mee kunnen praten maar ook mee kunnen doen. Wouter heeft het moeilijk genoeg met de polder, maar hij weet als geen ander dat D66 niet rust voor we rechtvaardige pensioenen en zekere banen hebben. Ingrid weet heel goed dat wij haar zullen afrekenen op de toegankelijkheid van het onderwijs. Als Sander Dekker treuzelt met het regenboog-stembusakkoord, weet hij dondersgoed dat hij ons op zijn dak krijgt. En vergeet niet hoe wij Ank Bijleveld dwingen haar middelen voor defensie daar te investeren waar het onze veiligheid het meest vergroot: in een sterke, eensgezinde Europese krijgsmacht.

Congres,

als nieuwkomer in het hart van de Haagse politiek valt me iets op. Een gevatte oneliner wordt meer gewaardeerd dan een doorwrocht verhaal. Twitter is de norm. We zitten vast in de loopgraven van het eigen gelijk.

Het bewijs stapelt zich op: de pensioenonderhandelingen waren nog niet geklapt, of de SP knalde al een verdacht professioneel filmpje online. Na de vorige verkiezingen was een historisch klein aantal zetels in de Tweede Kamer bereid verantwoordelijkheid te nemen.

De formatie werd daarom de langste in de Nederlandse geschiedenis. Iedereen leek voor het gemak te vergeten dat vooruitgang niet vanzelf gaat. Dat daar samenwerking voor nodig is.

“Stem het kabinet naar huis”, zeggen partijen van links tot rechts. “Een referendum over Rutte”, roept Lilian Marijnissen. “Alles wordt anders na 20 maart”, denkt Baudet.

Maar dan? Deze partijen zijn zo verliefd op zichzelf, dat de liefde voor samenwerking ver te zoeken is. Welke risico’s dat met zich meebrengt, zien we over de grens. Kijk naar Italië: elk jaar een nieuwe regering. Kijk naar België: jaren zónder regering. Waar partijen elkaar niet halverwege durven te vinden.

Juist Nederland zou hier de weg kunnen wijzen. Wij hebben al zo vaak laten zien dat we voorop kunnen lopen. Laten we dat ook nu doen. Met alleen ‘nee’ zeggen, met alleen mensen uitsluiten, met nooit aan de formatietafel zitten, of daar zonder reden van weglopen, kom je er niet.

De tijd van de smoesjespolitiek is voorbij. Er is geen tijd om te dromen. Het is tijd om te drammen. Niet weglopen, maar doorlopen. Niet leven bij de gedachte hoe de wereld is, maar bij de hoop hoe de wereld zou kunnen zijn. Niet elkaar afstoten, maar – en dat heb ik van onze Christelijke vrienden geleerd – het goede in elkaar zoeken.

Democraten,

Kiezen voor de toekomst is kiezen voor samenwerking.Dat geldt nu en dat geldt ook na de verkiezingen van 20 maart. En daar wil ik best een hand voor uitsteken. Zonder taboes van mijn kant. En hopelijk zonder smoesjes van de rest.

Voor een uitgestoken hand aan Lodewijk Asscher en Lilian Marijnissen – in de strijd voor radicale kansengelijkheid. Voor een uitgestoken hand aan Jesse Klaver – voor humaan migratiebeleid. En ja, voor een uitgestoken hand aan onze conservatieve partners van CDA en VVD. Voor hen is het ook niet makkelijk om al dat vooruitstrevende D66-beleid te dragen.

Democraten,

De verkiezingen van 20 maart ga ik vol vertrouwen tegemoet. En ik zal jullie zeggen waarom.

Onze continue inzet is die voor de vrijheid om jezelf te zijn. Voor kansengelijkheid. En voor meer investeringen in onderwijs. Maar deze verkiezingen, net als de vorige, gaan ook over klimaat.

Komt dat even goed uit. Want vandaag is hier bijeen de enige serieuze klimaatpartij van Nederland. Jesse Klaver wil ons doen geloven dat de aandacht voor klimaat zijn verdienste is. Maar ver, ver voor Jesse… was er Jan. De allereerste klimaatdrammer van Nederland. En ik ben blij dat hij hier vandaag bij ons is. Als stem van onze nieuwe campagnespot. Als lijstduwer bij de Europese Verkiezingen. En als inspiratie voor ons allemaal. Dames en heren, Jan Terlouw!

Congres,

De politieke erfenis van Jan, is vandaag actueler dan ooit. We kennen de doorrekeningen van het klimaatakkoord nog niet, maar laat het volgende glashelder zijn: Wij gaan naar Parijs!

En ik zal eerlijk zijn: dat is geen sinecure. De vorige kabinetten hebben zulke steken laten vallen dat we van ver moeten komen. Maar we zijn op weg. In de zonneauto van het hoge noorden naar het Île de France.

Bij Groningen kregen we de klimaatwet. Ter hoogte van Zwolle sloten we een klimaatakkoord. Bij Almere kregen we van Menno een vliegtaks en een vrachtwagentaks, en van Stientje fikse investeringen in de fiets.

En wat zien we nu? Een gigant van een poster langs de A10, pal naast die grote, vervuilende Hemweg-kolencentrale. De tekst doet mijn hart zingen. WIJ HALEN HEM WEG! Met de groeten van D66!

Vrienden,

Niet alleen Nederland, ook Europa kan meer samenwerking gebruiken. Elke dag opnieuw, zien we aan de overkant van het kanaal wat het alternatief is. Britse boeren slaan alarm over voedseltekorten. Patiënten zijn medicijnen aan het hamsteren. Duizenden mensen raken hun baan kwijt in de auto-industrie. En de politiek is hopeloos verstrikt geraakt.

Dat allemaal door die knoop die Brexit heet. Een knoop die werd gelegd door liegende politici. En door al die jonge mensen die wegbleven van de stembus.

Wij krijgen een nieuwe kans. Een kans om het beter te doen. Voor de politici is het een simpele opdracht. Wél het echte verhaal te vertellen. Staan voor onze zaak. Zonder angst of twijfel.

Voor de jonge kiezer is het net zo simpel. Wél stemmen. Vechten voor de toekomst. Op 23 mei zijn de verkiezingen. Dan kiezen wij voor de toekomst van Europa.

Willen we een Unie die langzaamaan, land voor land, uit elkaar valt? In een deel mét rechtsstaat en een deel zonder? Waar economische groei en welvaart in het Noorden wel en in het Zuiden niet voor handen is? Waar het ene land honderdduizenden vluchtelingen opvangt en het andere land hekken bouwt?

Of kiezen we voor hechte samenwerking? Waarin landen hun macht niet inleveren, zoals de complotdenkers roepen, maar hun macht versterken door naast elkaar te staan. Daarom ben ik zo blij dat onze kandidaten onvermoeibaar strijden voor iedere stem vóór Europa.

Bij de vorige Europese verkiezingen gingen minder dan twee op de tien jongeren naar de stembus. Zij hebben nu een duidelijke keuze. Tussen de Nexit-nationalisten van de firma Baudet. En de Europese democraten van D66. Of is voor Baudet de Nexit toch pas ‘later aan de orde’? Ik weet het even niet meer.

Hoe dan ook, democraten, zegt het voort: Alle jonge Nederlandse Europeanen horen thuis bij de enige partij die sinds haar oprichting met geduldige toewijding werkt aan een Europese toekomst.

Congres,

De gruwelen van 9/11, de moorden op Fortuyn en Van Gogh en mijn zoektocht naar mijn eigen identiteit trokken mij naar de politiek. Naar D66. Een club van open mensen.Waar generositeit het altijd wint van bekrompenheid.

In de afgelopen 12 jaar heb ik me hier altijd thuis gevoeld. Laten we die partij blijven. Een partij die staat voor vooruitgang. Een partij met het lef om radicale voorstellen te doen. Maar vooral een partij die het lef heeft om samen te werken,  Om onze idealen dichterbij te brengen. Ook als dat moeilijk is.

In het RTL-debat afgelopen donderdag verraste Klaas Dijkhoff mij. Opeens kreeg ik het laatste woord. Een sympathiek gebaar, dat laat zien dat je verder komt als je elkaar ook eens iets gunt. Dat is de gedachte waarmee ik het de komende jaar in de Tweede Kamer aan de slag wil. Dat is de gedachte die ik jullie mee wil geven, als jullie de komende anderhalve week massaal de straat op gaan om campagne te voeren.

En als jullie na de verkiezingen op 20 maart in alle provincies onderhandelen over een akkoord voor Fryslan, voor Gelderland, voor Zuid-Holland en in al die andere provincies waar het spannend wordt: denk aan elkaar. Kies altijd voor de toekomst. En zet hem op!

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Op 4 maart namen Provinciale Staten een besluit over verbeteren van de bereikbaarheid in de corridor Amsterdam-Hoorn. “Dit integrale bereikbaarheidspakket is een grote sprong voorwaarts,” stelt Andries Tijssens, woordvoerder mobiliteit van D66 Noord-Holland, “dit is heel belangrijk voor goede bereikbaarheid van Noord-Holland Noord en geeft inwoners meer keuzes in hoe te reizen.”

Het pakket van maatregelen geeft aandacht aan landschap, openbaar vervoer, fiets, economie én bereikbaarheid voor de auto. De mobiliteitsknooppunten zijn het ordenend principe geworden voor het doen van investeringen. De provincie is nog bezig met het invoeren van deze nieuwe beleidsprincipes van het integrale denken, maar D66 ziet dat de nieuwe insteek nu haar vruchten al afwerpt.

Omgevingsvisie voor integraal beleid

Eind 2014 werd besloten dat er geen actualisering zou komen van het toen reeds verouderde Provinciaal Verkeer en Vervoersplan (PVVP) zou komen. Dit leidende document zou immers worden vervangen door de omgevingsvisie als overkoepelend bestuursstuk voor het mobiliteitsbeleid. Geen sectoraal beleid meer, maar goed met de andere beleidsterreinen afgestemd mobiliteitsbeleid, resulterend in optimale bereikbaarheid, leefbaarheid en werkomgeving.

Inmiddels is de provinciale omgevingsvisie een feit, en er wordt hard gewerkt om het mobiliteitsbeleid binnen die visie verder uit te werken. Dat betekent dat het mobiliteitsbeleid integraler, duurzamer en multimodaal ontwikkeld gaan worden.

Kiezen tussen lopen – fietsen- openbaar vervoer – auto – vliegtuig

In 2017 benadrukte D66 al dat ook de nieuwe smart-mobility multi-modaal aangepakt moet worden. D66 wil dat inwoners een echte keuze hebben welk vervoermiddel zij kiezen om te reizen. Onlangs behandelde Provinciale Staten het Perspectief Fiets als proeve van nieuw multi-modaal beleid. D66 heeft daar van harte mee in kunnen stemmen. De verdere uitwerking is echter nog in uitvoering en wordt vervolgd later in 2019. Dan volgt ook de nieuwe provinciale ruimtelijke verordening bij de Omgevingsvisie.

D66 rekent erop dat het betrekken van de gemeentes in het corridor Amsterdam-Hoorn met dit bereikbaarheidspakket positief gaat verlopen en dat er een gedragen bestuursakkoord komt.

 

Maandag bespreken we in de Stedelijke Commissie de wijze waarop we Technology Base willen besturen. Voor een groot deel taaie kost over de voor- en nadelen van BV’s ten opzichte van Gemeenschappelijke Regelingen, over gebiedsregisseurs en collegeregelingen. Toch is het minder ingewikkeld dan het lijkt. Want het draait eigenlijk maar om één vraag: hoe maken we van Technology Base een succes?

Elkaar versterken

Nadat een politieke meerderheid in 2014 concludeerde dat een grootschalige luchthaven onrealistisch was, kwam de commissie onder leiding van Wientjes met het advies om het gebied om te vormen tot een iconisch bedrijventerrein, gericht op techniek en innovatie. Daarin zouden de Safety Campus, vliegen, drones en ontwikkelbedrijven in de sector High Tech Systems & Materials elkaar moeten versterken.

Er is vervolgens hard gewerkt om dat advies werkelijkheid te laten worden, waarbij al veel gerealiseerd is: de bestemmingsplannen zijn klaar, de shelters zitten nagenoeg vol met innovatieve bedrijven en AELS ontmantelt het ene na het andere vliegtuig. We zijn dus goed op weg om Technology Base tot een succes te maken.

Rafelrand

Toch is er altijd een rafelrand gebleven, die het succes van Technology Base in de weg zit: de eenheid tussen die verschillende componenten waar Technology Base uit opgebouwd is. De afgelopen week heeft helder geïllustreerd dat het bewaken van en sturen op die eenheid hard nodig is.

In de verkiezingscampagne probeert de PVV het nog maar een keer: grootschalig vliegen vanaf Twente. Dit keer niet met passagiers, maar moeten we vrachtvervoer van Schiphol overnemen. Een volstrekt onrealistisch en onwenselijk plan om heel veel redenen: geen passende infrastructuur, onvoldoende ruimte en veel te veel geluidsoverlast zijn daar een paar van. Maar de directeur van Twente Airport zag haar kans schoon om haar oude plannen rond vrachtvervoer weer uit de kast te halen: het transport van paarden en bloemen zou heel kansrijk zijn.

Daar waar je met wat fantasie paardentransport nog aan Twente kunt koppelen, lukt dat met bloemen totaal niet. Maar belangrijker: beiden voegen niets toe aan Technology Base. Het is geen bijdrage aan toekomstgericht vliegen, geen innovatie of techniek, niets iconisch.

Sturen op eenheid en versterken

Als de directeur van de luchthaven pleit voor vrachtvervoer vanaf Twente, is dat volkomen te begrijpen vanuit het perspectief van een luchthaven. Maar het heeft niets te maken met de uitgangspunten van Technology Base. Sterker nog: het zou Technology Base in de weg zitten. En dat is een grote valkuil, waar het bestuur van Technology Base scherper op moet bijsturen en zich scherper over moet uitlaten.

Het bericht Technology Base heeft eenheid nodig, geen proefballonnetjes verscheen eerst op Enschede.

De Lithium-soap duurt nu precies een week. Vorige week vrijdag kwam het bericht naar buiten dat Kees Koolen en Lithium Werks uit elkaar waren en daarmee lagen de plannen voor een batterij-campus op Technology Base in duigen. In die week kwam de politiek niet veel verder dan de vraag: “Waar blijft de 7,5 miljoen gemeenschapsgeld?”. In Enschede werden vragen gesteld, in de regio werden vragen in deze richting gesteld en in het provinciehuis spande de PVV de kroon met zware verwijten aan het adres van gedeputeerde Van Hijum. Op hoge poten werd gesteld dat het geld zo snel mogelijk terug moest. PVV-Statenlid Erik Veltmeijer had het altijd al geweten en we moeten allemaal vooral wat vaker naar de PVV luisteren.

Nu moet ik zeggen dat de woordkeus van OostNL in de brief over de lening aan Lithium Werks ook mij deed afvragen of men zich bij OostNL wellicht nu pas realiseerde geen ontbindende voorwaarden te hebben gesteld. Helemaal onbegrijpelijk is het dan ook niet dat de vraag bovenkomt of we dat geld terug zullen zien. Toch is dat de verkeerde discussie.

Al de hele week is in de politiek de aandacht alleen gericht op die 7,5 miljoen en de werkwijze van de bestuurders, vooral die van Van Hijum. Terwijl in de loop van de week steeds meer details naar boven zijn gekomen. Details die laten zien dat het voor niemand duidelijk is wat er nu precies gaat gebeuren. En vandaag is de onduidelijkheid compleet door de uitlatingen van de topman van Lithium Werks op de site van RTVOost.

Niemand die nu met zekerheid kan zeggen hoe dit af zal lopen. Maar juist deze laatste ontwikkelingen, dat het niet eens uitgesloten is dat EN Lithium Werks EN Koolen Industries een plek krijgen op Technology Base, laten zien dat de politiek zich de afgelopen dagen veel te veel heeft laten leiden door een mix van scoringsdrang, wantrouwen en populisme. Want wat als er toch voor een groot deel invulling wordt gegeven aan de campusplannen? Moet die lening dan nog steeds met stoom en kokend water terug?

Onze bestuurders gaan de komende tijd hun handen vol hebben om in de wirwar van bedrijfsbelangen en investeerders een succes te maken van de batterij-campus. Een potentieel succes wat deze regio heel goed kan gebruiken. Tel daarbij op dat niets suggereert dat gehandeld wordt tegen het regionaal belang. Zolang dat het geval is, is het de taak van politici om hun bestuurders te steunen en even niets te vragen.

Het bericht De les van Lithium Werks verscheen eerst op Enschede.

Op 28 november stelde de gemeenteraad van Arnhem de nieuwe verordeningen voor Maatschappelijke Ondersteuning en Jeugdhulp vast. D66 wil dat iedereen zelf kan kiezen welke hulp men wil. Hiervoor is een goed persoonsgebonden budget nodig (PGB). Maar dan moeten daar geen onnodige regels en voorwaarden aan hangen, en moeten de tarieven ook bij PGB-zorg hoog genoeg zijn voor ondernemerschap in de zorg.

Een begrijpelijker toelichting

Voor D66 is het logisch dat de toelichting bij nieuwe regels voor iedereen te begrijpen moet zijn. Zeker voor de inwoners en zorgverleners die ermee te maken krijgen. Op vragen van D66 raadslid Mattijs Loor zei wethouder Van der Zee toe dat er met cliëntenorganisaties gewerkt zal worden aan een begrijpelijke toelichting bij de regels.

En soepeler voorwaarden

Bij de behandeling van de verordeningen was verder veel aandacht voor de toegankelijkheid van zorg uit een PGB. Samen met GroenLinks, PvdA, ChristenUnie, VVD en Arnhem Centraal diende D66 wijzigingsvoorstellen in om de voorwaarden van het persoonsgebonden budget te versoepelen.

Maar geen innovatie

Een ander voorstel van D66 was om ook zorgverleners die op basis van een persoonsgebonden budget werken budget te geven voor financiële risico’s en ontwikkeling en innovatie. “Financiële risico’s horen bij ondernemen, ook in de zorg. En met goede ontwikkeling en innovaties is soms een wereld te winnen”, stelt Loor. “Het is niet eerlijk als we bij gecontracteerde aanbieders daar wel voor betalen, maar bij persoonsgebonden budgetten niet. En dat terwijl de gemeente bij een persoonsgebonden budget sowieso al voordeliger uit is.”

Helaas dacht de rest van de raad hier anders over. Alleen Partij voor de Dieren, CDA, PVV en ChristenUnie stemden met D66 mee. “Het is jammer dat de raad deze kans voor meer innovatie en een steviger basis voor PGB-zorg door haar vingers laat glippen”, aldus een teleurgestelde Loor. “Doordat er geen budget komt om risico’s af te dekken en te innoveren, zijn Arnhemmers met een persoonsgebonden budget slechter af.”

Tijdens de begrotingsvergadering op 9 november in het provinciehuis heeft Provinciale Staten Brabant een motie ingediend om de bouw van een kerncentrale in Brabant te voorkomen. Deze motie werd ingediend door D66 na een debat met de VVD, die de bouw van een dergelijke kerncentrale niet uit wilde sluiten. Uiteindelijk was er een meerderheid omdat alleen VVD, CDA, PVV en 50PLUS tegen stemden. De fracties van D66, SP, PvdA, Groenlinks, PvdD, ChristenUnie – SGP en Lokaal Brabant waren voor de motie.

Uit de motie blijkt dat D66 vindt dat de provincie met een schone energiemix uit hernieuwbare bronnen een echte energietransitie kan realiseren. Hier hoort kernenergie niet bij. Het is nog steeds niet zo dat de energie die hierdoor worden opgewekt zonder afval is. Ook is het zo dat er nog geen oplossing is om dit afval op te ruimen.

Het is juist een doel van de energietransitie om te komen tot een nieuwe energiehuishouding die ervoor zorgt dat we in de toekomst op een duurzame en hernieuwbare manier kunnen voorzien in onze energiebehoefte. Zonder schade voor mens en milieu. Fractievoorzitter Arend Meijer van D66: “Het is belangrijk dat de Brabanders vier maanden voor de verkiezingen weten waar de partijen staan op dit onderwerp. Ons standpunt is in ieder geval glashelder.”

Buiten dat D66 kernenergie niet als hernieuwbare bron ziet, is het ook zo dat een dergelijke centrale veel geld kost. Deze miljarden ziet de partij graag besteed aan andere meer duurzame innovaties. Denk hierbij aan nieuwe technieken om energie op te slaan en het isoleren van woningen.

Het voorstel in Brabant kan op steun rekenen in de Tweede Kamer, zo zegt D66 woordvoerder Matthijs Sienot: “wij willen dat we nu vaart maken met echt schone energie. Dat is goedkoper en sneller dan kernenergie. De bouw van een kerncentrale duurt minstens 15 jaar en kost zeker 10 miljard euro. De eerste deadline van de klimaatdoelen is al in 2030. Sowieso zijn we met kernenergie dus te laat. Bovendien steekt niemand zijn vinger op om een kerncentrale te bouwen. Laten we ons daarom niet afleiden en aan de slag gaan met de energie van de toekomst.”

Afgelopen maandag is de motie ‘Sekswerk in Enschede’ unaniem aangenomen in de gemeenteraad. De motie vraagt om een gedegen onderzoek naar sekswerk in Enschede en moet de basis leggen voor een nieuw beleid, wat veel meer gericht moet zijn op de positie van sekswerkers, veilige werkplekken, decriminalisering en maatschappelijke acceptatie van sekswerk(ers) in Enschede.

Afgelopen zomer heb ik, samen met de PVV, vragen gesteld over de situatie in Enschede. In de beantwoording van die vragen gaf het college aan zelf onderzoek te gaan doen naar de aard en omvang van (illegale) prostitutie in Enschede. Ons ging dat niet ver genoeg: wij willen bijvoorbeeld ook zicht op de problemen die sekswerkers ondervinden bij het uitoefenen van hun beroep, omdat we denken dat we daar met lokaal beleid invloed op hebben.

We hebben heel bewust gekozen voor een strategie waarbij we eerst brede steun wilden hebben voor een onderzoek. Omdat we ervan overtuigd zijn dat er niet alleen veel te weinig bekend is over de situatie in Enschede, maar ook omdat het niemand helpt om je al zo vroeg in het debat in te graven in standpunten. Dan weet je zeker dat politieke partijen veel te verdeeld raken om een samenhangend beleid vorm te geven. Op basis van de uitkomsten van het onderzoek kan de politiek keuzes maken.

De tekst van de motie luidt:

De raad van de gemeente Enschede, bijeen op 8 oktober 2018:

Constaterende dat:

Het college in haar beantwoording d.d. 25 juli 2018 op art.35-vragen van de PVV en D66 heeft aangegeven onderzoek te willen doen naar sekswerk in Enschede; Het beleid rond sekswerk jaren niet besproken is geweest in deze raad, terwijl de maatschappij wel veranderd is; Het rapport ‘Sekswerk en geweld in Nederland’ concludeert dat veel sekswerkers in Nederland geweld meemaken en dat een aanpassing van (gemeentelijk) beleid nodig is om dat te verminderen;

Overwegende dat:

Gemeentelijk sekswerkbeleid gericht moet zijn op het tegengaan van uitbuiting en geweld en moet er gestreefd worden naar een transparante sector, met veilige en schone werkplekken. Met zoveel mogelijk bescherming van de sekswerker tegen het betrokken raken bij criminele activiteiten; De raad onvoldoende zicht heeft op sekswerk en de positie van sekswerkers in Enschede om te beoordelen of het huidige beleid hierop aansluit; De gemeenteraad zich graag aansluit bij het door het college aangekondigde onderzoek en daar graag een aantal randvoorwaarden aan mee wil geven;

Draagt het college op:

In het voorgestelde onderzoek naar sekswerk in Enschede tenminste te onderzoeken: De aard en omvang van sekswerk in Enschede, zowel het legale als het illegale deel De aard en omvang van geweld tegen sekswerkers in Enschede (uitgaande van de definitie van geweld zoals gebruikt in ‘Sekswerk en geweld in Nederland’), waaronder dus in hoeverre sprake is van dwang Welke problemen sekswerkers tegenkomen bij het uitoefenen van hun beroep De mate waarin lokaal beleid de positie van sekswerkers kan verbeteren Bij dit onderzoek tenminste de volgende partijen proberen te betrekken: Lokale sekswerkers Politie GGD Maatschappelijke partners die met de doelgroep werken, zoals bijvoorbeeld het Leger des Heils, Comensha, Proud, Meldpunt Loverproblematiek Twente, Kadera Binnen een jaar de onderzoeksresultaten, conclusies en aanbevelingen met de raad te delen en waar nodig te komen tot een raadsvoorstel om het huidige beleid aan te passen;

En gaat over tot de orde van de dag.

Het bericht Motie met oproep om onderzoek te doen naar sekswerk in Enschede unaniem aangenomen verscheen eerst op Enschede.

Het herindelingsproces loopt naar een einde. De kans dat de Eerste Kamer nog iets kan betekenen voor een zelfstandig Haren bestaat nog steeds. Die kans zou zelfs groot kunnen zijn als de herindeling door de senatoren wordt beoordeeld aan de hand van de vraag: ‘Voor welk probleem in Haren is dit een oplossing?’ Want – zo wordt ons dat al jaren voorgehouden door de Provincie – deze herindeling is nodig omdat Haren het niet zelfstandig KAN. De stad Groningen hield zich op de achtergrond, deed net alsof het voor de stad niet uitmaakt, stelde zelfs voorwaarden waaraan helemaal niet voldaan wordt en zegt uiteindelijk toch volmondig JA tegen dit gedwongen huwelijk. Dat roept de vraag op of het eigenlijk wel gaat om de beste oplossing voor de inwoners van Haren. Raadslid Wil Legemaat is ervan overtuigd dat de werkelijke reden van deze opschalingsmanoeuvre niet de zorg om Haren is, maar de wens van stad en provincie om de stad te versterken vanuit de illusie dat dat goed is voor de hele provincie. Het herindelingsproces is daarmee niet meer of minder dan een ordinaire annexatie op basis van valse argumenten.

Hier haar opvatting over dit proces:

Op 18 januari vorig jaar konden we inspreken in de vergadering van Provinciale Staten van Groningen. Mijn bijdrage leest u hier:

Voorzitter, dames en heren Statenleden, Op 7 november 2016 heb ik een zienswijze ingediend. Over de reactie op mijn zienswijze ben ik zeer ontevreden. Het antwoord op de meeste opmerkingen is een dooddoener: daar herkennen wij ons niet in of: daar hebben wij een andere mening over. Als er al een antwoord terug te vinden in de reactienota. In mijn zienswijze stel ik ook acht heldere vragen en daarop is in het geheel geen antwoord gekomen. De eerste vraag is bijvoorbeeld: kunt u aangeven wat de meerwaarde voor de inwoners van Haren is van een herindeling met de stad? Want van de Provincie horen wij voortdurend dat herindeling beter is voor onze inwoners. Nog niemand heeft mij kunnen uitleggen wat er verbetert. Deze herindeling is, zoals ik in een zienswijze las: een oplossing voor een niet bestaand probleem. En eigenlijk is dat niet zo verwonderlijk als je in historisch perspectief kijkt naar wat hier gebeurt. Al meer dan honderd jaar doet de stad Groningen pogingen om Haren bij de stad te voegen. In 1915 kwam Haren er onderuit door Helpman af te staan, vijf jaar later door flink verzet te plegen. In de jaren zestig door een deel van Waterhuizen en Eelderwolde af te staan, in de jaren negentig werd de regiovisie Groningen-Assen het recept om annexatie in het kader van het C20-beleid tegen te gaan. Telkens was het met open vizier: de stad wilde Haren hebben, omdat dat goed was voor de stad. En het lukte nooit. Mogelijk is dat de reden om het in deze ronde over een andere boeg te gooien: te doen alsof het goed is voor de inwoners van Haren. Grenzeloos Gunnen heeft daar verder geen argumenten voor, dat rapport beroept zich hoofdzakelijk op het nodale principe: de inwoners uit Haren winkelen toch in de stad, gaan er naar de schouwburg en liggen in de stadse ziekenhuizen. Alsof de stad niet betaald wordt voor de centrumfunctie en alsof de inwoners van Haren niet betalen voor hun boodschappen en theatertickets. Al gauw bleek dat niemand duidelijk kon maken wat de meerwaarde voor de inwoners is, dus werd geprobeerd aan te tonen dat Haren het niet zelfstandig kan: eerst door de decentralisaties, daarna was het bestuurskracht, vervolgens zouden het de financiën zijn en toen het COELO dat weerlegde werd het de positie van het weeskind in een opgeschaalde wereld. Telkens als een vermeende zwakte weerlegd was, kwam er een nieuw konijntje uit de hoge hoed. Er waren wel eerlijke geluiden: zo zei de burgemeester van Groningen tegen ons dat hij zijn uiterste best zou doen Haren bij Groningen te krijgen, omdat dat beter was voor de stad, zo laat de uitkomst van het Open Overleg in de Verkenning eerlijk zien dat het erom gaat dat Groningen de vijfde stad van het land wil worden en daar Haren voor nodig heeft. Statenleden, u weet dat dit herindelingsadvies volstrekt niet voldoet aan drie belangrijke beginselen uit de Wet Algemeen Bestuursrecht. Niet aan het fairplay-beginsel, het motiveringsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel. Het voldoet volstrekt niet aan het collegeprogramma van uw college van GS. U bent er om eerlijk en onbevooroordeeld te wegen en te oordelen. Verschuil u niet achter vijf rapporten, want als u ze echt onbevooroordeeld gelezen hebt, dan weet u net zo goed als ik dat Haren het best zelfstandig kan. U weet net zo goed als ik dat herindeling nauwelijks meerwaarde heeft voor de inwoners van Haren. Wees dan eerlijk over het motief: de meerwaarde voor de stad en daarmee voor de provincie zelf. Dan hoeft u zich niet in bochten te draaien en van alles uit de kast te halen om Haren zwart te maken, zoals een van uw gedeputeerden voortdurend doet. Het lijkt er helaas verdacht veel op dat de meesten van u al jaren geleden besloten hebben dat Haren bij Groningen moet. Toen er nog geen rapporten waren! Sommigen van u wilden zelfs niet met ons in gesprek omdat het besluit al genomen was. Daar hebben die 1127 zienswijzen dus geen invloed op. En deze inspraakronde ook niet. Zoals de heldere uitslag van de burgerraadpleging in Haren geen invloed heeft en het feit dat twee derde van de gemeenteraad niet instemt met uw plannen. Al ver tevoren hebben GS zich van steun verzekerd in de huidige TK, zo wordt zelfs onbeschaamd rondverteld door gedeputeerden. Zonder maar iets inhoudelijks gezien te hebben zou een meerderheid van de TK al steun hebben toegezegd. Het gaat dus niet om argumenten, niet om inhoud, niet om een fatsoenlijk democratisch proces, het gaat om macht. Als dat zo is, voeren wij hier vandaag in uw poppenkast de zoveelste rituele dans uit, terwijl in de achterkamertjes de zaken bekonkeld zijn. En als dat zo is staat de Provincie Groningen in mijn ogen symbool voor alles waardoor mensen het vertrouwen in de politiek verliezen, waardoor ze boos worden en cynisch. Plato zei ooit dat democratie de op één na slechtste staatsvorm was. Slechts tirannie was slechter. In mijn ogen is er één ding nog slechter: schijndemocratie. Statenleden, aan u de kans om het vertrouwen in de politiek en in de democratie te herstellen. ____________________________________

Al snel werd duidelijk dat de meeste partijen in PS kritiekloos het herindelingsontwerp omarmden. Slechts enkele kleine partijen hadden zich inhoudelijk in de materie verdiept en zij stelden kritische vragen en dienden een motie in om Haren uit het herindelingsontwerp te halen. Vergeefse moeite: het herindelingsadvies ging ongewijzigd naar Den Haag. Een mokerslag voor het vertrouwen in de politiek en de democratie. Daarna was er de hoop op en het vertrouwen in een zuivere zorgvuldige behandeling door de Tweede Kamer. Daar lag een nieuwe kans om het vertrouwen in de politiek en de democratie te herstellen. Na de hoorzitting werden er zelfs kritische vragen gesteld aan minister Ollongren, waarbij je in Haren dacht: nu zal de waarheid aan het licht komen. Wie kon vermoeden dat de minister de vragen liet beantwoorden door de Provincie? Slager, kwade tongen zeggen dat uw vlees niet deugt. Klopt dat? In de Tweede Kamer bleek het standpunt ook al lang tevoren vastgesteld en daar werd door de meeste partijen louter informatie aangewend die daar goed bij te pas kwam. De ene onwaarheid na de andere kwam voorbij en ook al werd die weersproken door de woordvoerders van SP, PVV, SGP, 50plus en FvD, daar stond niemand voor open. Zal het in de Eerste Kamer anders gaan? Ook hier wordt door velen beweerd dat de TK dat allang heeft afgekaart bij de fracties in de EK. Uit gesprekken die wij hadden met senatoren bleek dat de inhoud (bestuurskracht, financiën, draagvlak) weinig indruk maakt. Want… het gaat toch niet werkelijk om de vraag of Haren het wil en kan?! Het gaat om het belang van een grote sterke stad, de economische motor van de hele probleemprovincie. En een sterke stad is goed voor de hele provincie. ‘Jullie kijken in Haren alleen naar de belangen van Haren. Wij kijken naar het belang van de hele regio.’ De bestuurders in Den Haag geloven maar wat graag dat de multi-problematiek in de provincie Groningen verlicht zal worden door versterking van de stad. Dat mag dan wel een dorpje de kop kosten… Het proces verdient misschien geen schoonheidsprijs, maar het doel heiligt niet zelden de middelen. In ‘Blad’, een magazine voor Noord Groningen van februari 2018 komt René Paas, de CvdK, aan het woord. Citaat: ‘Nog een jaar te gaan en dan zal de gemeente Groningen uitgebreid worden met de gemeenten Ten Boer en Haren. Een en ander is al in voorbereiding sinds 2006: er wordt niet over een nacht ijs gegaan. Deze gemeentelijke herindeling is noodzakelijk omdat er zich op uitgebreide schaal problemen voordoen, zoals de aardbevingen, krimp van de bevolking en ook werkeloosheid.’ Conclusie: de annexatie van Haren is bedoeld als oplossing voor niet Harense problemen. En daarmee zijn we terug bij mijn inspraakbijdrage uit januari 2017: dit herindelingsproces is een ordinaire annexatie op basis van valse argumenten. Hadden we dat proces maar eerlijk en met open vizier gevoerd! Dan was de uitkomst misschien hetzelfde, maar dan was er héél veel schade voorkomen. Polarisatie, woede, frustratie, cynisme… De manier waarop Provincie, stad Groningen en Den Haag dit hebben gedaan, is unfair en beschamend en daarmee een enorme aanslag op het vertrouwen dat burgers hebben in de politiek en in de democratie. De meest gehoorde opmerking in Haren is: ‘Ik ga nooit meer stemmen.’ Dat komt er van als regenteske macht het wint van de democratie. Maar o, wat een dieptriest gevolg…

Wil Legemaat