Poliflw

Vanmiddag heeft fractievertegenwoordiger Judith Klokkenburg, samen met het CDA, D66, PvdA, GroenLinks, NIDA, HSP en de Partij voor de Dieren, de inspiratienota '100% toegankelijk Den Haag' gepresenteerd. Samen met de minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink overhandigden zij de nota aan het college.

Judith Klokkenburg: "Deze inspiratienota staat boordevol ideeën om van Den Haag een toegankelijke stad te maken. Steeds vaker krijgen we klachten over niet toegankelijke gebouwen, festivals en bijvoorbeeld blindengeleidestroken die nergens toe leiden of waar fietsen overheen geparkeerd staan. Allerlei zaken waardoor mensen met een beperking onvoldoende mee kunnen doen in onze stad. En we willen juist een inclusieve stad zijn, waar mensen met een beperking gelijkwaardig mee kunnen doen."

In de nota zijn vele maatregelen te lezen. "Veel maatregelen zijn gericht op mensen met een fysieke beperking, zoals voldoende invalidetoiletten, drempelloze entrees en de toegang van elektrische rolstoelen in al het OV. Maar ook vragen we aandacht voor voldoende prikkelarme plekken (dus niet elk park vol stoppen met allerlei activiteiten), een toegankelijke gemeentelijke website voor blinden en slechtzienden en voorstellingen voor dove mensen. Het is vooral van belang dat in alles wat de gemeente doet, vooraf rekening wordt gehouden met toegankelijkheid. Niet dat we keer op keer achteraf moeten concluderen: dit had anders gemoeten." 

Hieronder kunt u de volledige nota lezen. 

De Haagse partijen NIDA, ChristenUnie/SGP, GroenLinks en PvdA komen vandaag met een initiatiefvoorstel om op te komen voor de rechten van staatlozen in Den Haag. Sommige staatlozen staan ten onrechte geregistreerd bij de gemeente als ‘nationaliteit onbekend’, waardoor ze niet in aanmerking komen voor de rechten die ze volgens de Staatloosheidsverdragen hebben, zoals reizen, trouwen en naturaliseren. De gemeente moet met een proactieve aanpak deze groep tegemoet komen, vinden de partijen.

“Om van de status ‘nationaliteit onbekend’ af te komen en de status staatloos te krijgen, moet een staatloze nu zelf aantonen dat geen enkel land ter wereld hem erkent”, zegt Cemil Yilmaz, fractievertegenwoordiger van NIDA. “Maar dat is een onmogelijke opgave, helemaal voor kinderen. Het kan zelfs zo zijn dat tweede generatie kinderen de status ‘nationaliteit onbekend’ hebben. Daarom roepen we in het voorstel op om maximaal gebruik te gaan maken van de ruimte die de gemeente heeft om zélf de status vast te stellen.” ChristenUnie/SGP-fractievertegenwoordiger Koen van Haeften hoopt dat staatlozen door dit voorstel eindelijk uit het juridische niemandsland komen. “Zo kunnen ze zich in alle rust gaan bezighouden met hun plek in de samenleving en op de arbeidsmarkt, in plaats van met hun eindeloze tocht langs ambassades en autoriteiten. In een stad waar we omzien naar elkaar moeten we ook aan deze groep bestaanszekerheid bieden.” 

GroenLinks-raadslid Serpil Ates vult aan: “We willen dat wordt onderzocht tegen welke problemen in de dienstverlening staatlozen aanlopen. Wordt hun problematiek herkend? Krijgen ze een begrijpelijke uitleg over hun status?” Het past Den Haag, als stad van Vrede en Recht, om zich hard te maken voor deze groep, vindt PvdA-raadslid Mikal Tseggai. “We mogen deze groep niet langer laten wachten op goede regelgeving en moeten als gemeente alles doen wat we kunnen om hen te helpen.”

Tijdens de Raadsvergadering van 28 januari 2020 diende de ChristenUnie een motie in om werk te maken van het nemen van Klimaatmaatregelen. De motie werd mede ingediend door de fracties van GroenLinks, Dorpsbelang Langedijk en Hart voor Langedijk/D’66.

Met de woorden: ‘De opwarming van de aarde door de klimaatverandering is het gesprek van de dag. Wij als bewoners van deze aarde zijn medeverantwoordelijk voor de opwarming van de aarde. Wij als bewoners hebben ook de verantwoordelijkheid om de verdere opwarming van de aarde te gaan stoppen. Dat gaat niet voor niets. Daar zitten kosten aan verbonden. De overheid neemt in deze het voortouw, zelfs op Europees niveau gebeurt dat.

Zoals Helga van Leur op maandagavond 13 januari tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de AOL aangaf: ‘denk en start in het klein en neem lokaal initiatieven in je netwerk’. Dat geldt in de ogen van de ChristenUnie en de mede indieners ook voor onze inwoners. De overheid kan hierin bijdragen om hoge financiële drempels wegnemen en/of verlagen, zodat het aantrekkelijk wordt voor particulieren om initiatieven te nemen die bijdragen aan het stoppen van de opwarming van de aarde.

Daarnaast gelieerd aan dit onderwerp is de stikstofproblematiek ook actueel en moet de plaatselijke overheid in de ogen van de indieners van de motie in gesprek gaan met de LTO om constructief te kijken naar het verbeteren van de biodiversiteit.

Datzelfde kan gedaan worden met de vertegenwoordigers van het Bedrijfsleven.

Al deze elementen zijn verenigd in deze motie.’, onderstreepte Wim Nugteren van de ChristenUnie namens de vier indienende partijen de motie.

De motie beoogt onder andere om:

de bouwleges voor Duurzame initiatieven te verlagen de mogelijkheid van een Duurzaamheidslening voor burgers te onderzoeken parkeerplaatsen aan te leggen met grasbetontegels het huidige kapbeleid van bomen aan te passen, zodat op sommige plaatsen kap of snoei is toegestaan om zonnepanalen op daken te realiseren ‘steenbreekacties’ te realiseren: burgers kunnen dan hun verharde tuinen vergroenen, waarbij stenen gratis afgeleverd kunnen worden op de gemeentewerf en gratis compost meegenomen kan worden in gesprek te gaan met het Bedrijfsleven en de LTO om onder andere de biodiversiteit te verbeteren.

Verantwoordelijk wethouder Nils Langedijk wilde in eerste instantie de inhoud van de motie bespreken in de Raadswerkgroep Duurzaamheid en Energie. Dat was in de ogen van de indieners onvoldoende. De wethouder zegde toe dat hij binnen twee maanden de gevraagde punten ambtelijk zal laten onderzoeken en in de raadswerkgroep zal presenteren. De indieners waren tevreden over deze toezegging en hebben de motie aangehouden.

Voor de volledige motie: klik op deze link.

Door Carla Dik-Faber op 30 januari 2020 om 14:47

De geborgenheid in onze samenleving

In de nadagen van je leven komen vaak heel veel vragen bij elkaar. Vragen over zorg en afhankelijkheid, over eenzaamheid en zingeving. Over loslaten, gemis en gebrek aan verbondenheid met anderen.

We weten dat er in ons land een groep mensen is met het gevoel dat hun leven ‘voltooid’ is. Ze zijn niet ernstig ziek en ze hebben niet te maken met uitzichtloos lijden en ze kunnen dus ook geen beroep doen op de bestaande euthanasiewet. Maar tegelijkertijd hebben zij, zoals dat heet, wel een actieve doodswens en een wens tot levensbeëindiging. Eerder werd dat wel ‘voltooid leven’ genoemd.

Dat is een pijnlijk besef. Achter deze groep gaan vele individuele verhalen schuil en het is goed dat we vandaag door onderzoek naar dat ‘voltooid leven’ meer te weten zijn gekomen over deze mensen en de zorgen die zij hebben. Het is goed dat we door dat onderzoek, maar ook via verhalen in de mediaen uit gesprekken in onze eigen omgeving meer over hen horen.

Dan blijkt dat er veel misverstanden over deze mensen bestaan. In het maatschappelijke en politieke debat worden de mensen om wie het gaat wel eens afgeschilderd als autonome burgers die na een geslaagd leven graag regie hebben over hun eigen dood, over ‘voltooid leven’.

Vandaag blijkt opnieuw dat de praktijk weerbarstiger is. De term ‘voltooid leven’ geeft volgens het onderzoek zelfs een te romantische voorstelling van zaken. De onderzoekers hebben geen 70+’er gevonden die zonder te lijden, toch dat gevoel van een ‘voltooid leven’ heeft. En een opvallend groot deel (28%) van de mensen met een wens tot levensbeëindiging heeft deze doodswens al hun hele leven – niet pas sinds ze oud zijn en hun leven ‘voltooid’ is.

Wie zijn zij wel?

De werkelijkheid is dus gelaagder, diffuser, vaak zelfs tegenstrijdig. Ouderen (het onderzoek gaat uit van 55+’ers) met een stervenswens hebben meestal ook een wens tot leven, die voor vier van de vijf ouderen net zo zwaar of zelfs zwaarder weegt dan de wens om te sterven. Hun doodswens kan toenemen of afnemen, afhankelijk van de situatie. En vaak zijn er aanwijsbare redenen waarom de gedachte aan de dood er is: gepieker, gezondheidsproblemen en het gevoel anderen tot last te zijn. Soms zijn er financiële of andere zorgen die de doodswens versterken.

Mensen met een actieve doodswens zijn, kortom, heel verschillende mensen. Mensen met gevoelens, met twijfels en zorgen, met vaak een wens naar een ánder leven. Dat zij een doodswens hebben, is dan vooral omdat zij dít leven niet willen.

Indringend appèl

Als we weten dat veel van deze mensen vooral een wens naar een ánder leven hebben, dan staan we voor de vraag hoe we deze mensen het beste kunnen ondersteunen. Het onderzoek van vandaag is in die zin niet alleen een inzicht gevend rapport om beter begrip te krijgen van de nood achter de doodswens van ouderen die niet ernstig ziek zijn, maar is ook een indringend appèl aan politiek, aan samenleving en aan iedere Nederlander – ieder met zijn eigen verantwoordelijkheid – om werkelijk om te zien naar de naaste. Om bij te dragen aan een samenleving waarin voor iedereen een betekenisvolle plaats is.

En ik besef al te goed dat we niet in staat zullen blijken om alle gedachten aan de dood of al het lijden dat daarachter zit weg te nemen. Ik heb van dichtbij gezien hoe mensen kunnen lijden aan het leven en weet hoe machteloos je je soms kunt voelen.

Tegelijkertijd is er veel dat we wél kunnen doen: goede zorg leveren, eenzaamheid tegengaan, ouderen en ouderdom meer waarderen, zorgen voor goede leef- en woonomstandigheden voor ouderen, meer begeleiding bij vragen over zingeving.

We – als samenleving – zullen met elkaar de uitdaging moeten aangaan om er voor de ander te zijn. Want als we weten dat een stervenswens niet eenduidig is, dan ligt hier onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Geen makkelijke oplossingen – zoals een pil

Niet dat dat makkelijk is. Het onderzoek van vandaag maakt dan ook duidelijk dat we de vraag achter voltooid leven nooit kunnen oplossen met een ‘wet’ of met een levenseindepil. Ingewikkelde vragen wachten niet op makkelijke antwoorden. Het is niet ‘one size fits all’.

Ook dokters hebben aangegeven de levenseindepil geen goed idee te vinden. Het zou hen opzadelen met een onmenselijke taak: het helpen doden van een gezond mens.

Voorstanders spreken over autonomie en zelfbeschikkingsrecht, maar uit het onderzoek van vandaag blijkt die zelfbeschikking als het gaat om een doodswens erg relatief. Want diezelfde pil is voor een veel grotere groep mensen een levensgroot risico. Zij kunnen hun gevoel van veiligheid verliezen en zich sneller overbodig voelen. Een wettelijke mogelijkheid wordt voor iedereen een optie. Ik herinner mij de vraag van een student, tijdens een politieke jongerenavond van GroenLinks en D66 over dit thema, die vroeg: ‘wie beschermt mij als ik een slechte dag heb?’

Volgens mij is dat wat er op het spel staat. De geborgenheid in onze samenleving. Het lijkt alsof we kwetsbare mensen opgeven, in plaats van dat we er voor hen willen zijn. Het onderzoek noemt het de ‘staatsverplichting’ tot bescherming van kwetsbare personen - die opdracht moeten we héél serieus nemen.

Groene wijken zijn mooie, leefbare en gezonde wijken. Een groener Haarlem draagt bij aan een klimaatneutraal en een klimaatadaptief Haarlem. In het coalitieakkoord staat de doelstelling om voor 2022 meer bomen aan te planten. En de gemeenteraad heeft diverse moties aangenomen, die zien op het vergroenen van de stad.

Het blijkt voor de gemeente niet gemakkelijk om locaties in kaart te brengen waar groen kan worden toegevoegd. Daarom hebben PvdA, SP, Actiepartij, Trots, OPHaarlem, GroenLinks, CDA, D66 en ChristenUnie het initiatief genomen om te onderzoeken waar vergroening van Haarlemse wijken mogelijk is. 

Deze politieke partijen hebben een brief opgesteld die aan alle wijkraden is toegezonden. In de brief wordt de wijkraden gevraagd om aan te geven welke plekken in hun wijken kunnen vergroend, en waar geveltuintjes zouden kunnen worden aangelegd.

Reacties zijn welkom via fractie@haarlem.christenunie.nl. Wij zorgen dat deze dan terecht komen bij degene die alle reacties namens de verschillende fracties verzameld.

Tijdens de raadsvergadering van 27 januari staat afvalscheiding op de agenda. Het college vraagt aan de gemeenteraad om de afvalscheiding verder te verbeteren. De gemeente wil dat bewoners in 2025 per persoon per jaar nog 60 kilo restafval overhouden. Nu is dat gemiddeld ongeveer 140 kilo per persoon.

De landelijke overheid heeft bepaald dat gemeentes ervoor moeten zorgen dat bewoners hun afval beter scheiden. Daarom heeft ze als doel gesteld dat bewoners per persoon per jaar hooguit 30 kilo restafval overhouden in 2025. Gemeentes moeten een heffing betalen voor elke ton restafval. Dat bedrag loopt voor de gemeente op tot een paar honderdduizend euro per jaar. Dit wordt via de afvalstoffenheffing doorberekend aan bewoners.

Motie: 30 kilo restafval in 2030

CU/SGP en GroenLinks begrijpen de keuze van het college om als doel te stellen in 2025 per persoon nog 60 kilo restafval over te houden. Maar ze willen het doel van het Rijk niet loslaten. Daarom dienen ze tijdens de raadsvergadering een voorstel in om als extra doel te stellen om het doel van 30 kilo restafval in 2030 te gaan halen.

Volgens Hylke Hekkenberg van GroenLinks is het belangrijk om een hoge ambitie te hebben op het gebied van afvalscheiding. “Restafval gaat de verbrandingsoven in waardoor veel waardevolle grondstoffen die er nog inzitten voor altijd verloren gaan. Ondertussen beschadigen we natuur- en leefgebieden van mensen en dieren om nieuwe grondstoffen te winnen die steeds verder uitgeput raken. Dat is een heel onlogisch systeem.”

Raadslid Gerda Knijnenberg van CU/SGP geeft aan dat afval vooral een praktisch onderwerp is “Iedereen heeft er mee te maken. Sterker nog: iedereen produceert het! Bewustwording is dan ook erg belangrijk. Wij willen met de inwoners van de Noordoostpolder de uitdaging aangaan en het restafval tot een minimum beperken.”

GroenLinks en ChristenUnie-SGP hopen op een breed draagvlak voor hun voorstel. Ze denken dat dit een realistische ambitie is, waarbij zorg voor de natuur en kostenbeheersing samen opgaan. Bovendien kan iedereen zijn steentje hieraan bijdragen.

De fractie van de ChristenUnie kijkt terug op een goed 2019. We zien terug op een jaar waarin de fractie een duidelijke inbreng had, zowel in de commissie- als de gemeenteraadsvergaderingen. Meerdere malen kreeg de fractie te horen dat onze bijdragen deskundigheid en integriteit uitstralen en er in de discussie met elkaar zeker toe doen.

In 2019 werden twee moties van de ChristenUnie met grote meerderheid door de gemeenteraad aangenomen.                                                                                                                            

Bij de behandeling van de Perspectiefnota 2020 in juli, kreeg de door de ChristenUnie samen met het CDA ontwikkelde motie “Een kerkenvisie voor Amstelveen” een ruime meerderheid in de gemeenteraad. De motie had tot doel om het college subsidie bij het Rijk te laten aanvragen om ook voor Amstelveen een kerkenvisie te ontwikkelen. Het vervolg zal zijn dat in de eerste helft van 2020 een bijeenkomst met kerk- en parochiebesturen zal plaatsvinden, om te overleggen hoe we tot een gemeenschappelijke visie voor het gebruik van de kerkgebouwen in Amstelveen kunnen komen.

Een tweede motie van de ChristenUnie werd door de gemeenteraad aangenomen in de gemeenteraadsvergadering van 11 december jl. bij de behandeling van de Cultuuragenda. Dit betrof de motie: “Een stadspiano op het plein”. Deze motie had tot doel om een piano te plaatsen in het Stadshart, waarop voorbijgangers pianomuziek ten gehore kunnen brengen.  

Ook kreeg een in de gemeenteraadsvergadering van 20 juni 2018 door de ChristenUnie ingediende en door de gemeenteraad aanvaardde motie “Houdt de museumtramlijn op de rails!” een concreet vervolg. De motie leidde er onlangs toe dat de museumtramlijn in 2020 als gemeentelijk monument zal worden erkend.

Voorts stelde de ChristenUnie over een aantal onderwerpen schriftelijke vragen:

* het aantal vermiste identiteitsdocumenten in Amstelveen;

* deelname van Amstelveen aan de internationale autoloze zondag (vragen ingediend samen GroenLinks);

* het tekort aan fietsenrekken bij haltes van openbaar vervoer (vragen ingediend samen met D66).

Ook werden door de fractie enkele keren mondelinge vragen gesteld tijdens commissie- of gemeenteraadsvergaderingen. Dit jaar waren dat vragen over:

* het samenvallen van de vele werkzaamheden aan wegen in Amstelveen in de maanden juni tot en met augustus;

* het uitstel van het tot stand komen van een kunstwerk op het middengebied van de rotonde op het Keizer Karelplein.

Tenslotte nog een succesje dat niet direct door een motie of vragen werd bereikt. De ChristenUnie dringt er al enkele jaren op aan dat er onderzoek komt naar de realisatie van een P&R in het zuiden van Amstelveen. Het college heeft nu aangegeven dat men daar inderdaad een onderzoek naar gaat doen.

De fractie bestond dit jaar uit:

* Jetske Gerkema (commissie Burger en Samenleving)

* Henk Stoffels (commissie Ruimte, Wonen en Natuur)

* Bert de Pijper (commissie Algemeen Bestuur en Middelen en gemeenteraad)

Jetske moest helaas deze zomer terugtreden als lid van de fractie, vanwege haar drukke baan. We zoeken nog een opvolger voor haar. 

De fractie ziet terug op een goed jaar. We konden in 2019 een duidelijk eigen geluid laten horen tijdens de vergaderingen. We zijn Here dankbaar voor alle ondersteuning die we daarin van onze achterban kregen. Ook in 2020 is alle steun heel welkom!

Bert de Pijper

Jetske Gerkema

Henk Stoffels

 

Veel Zwollenaren vieren de jaarwisseling traditioneel met familie, vrienden of buren, oliebollen èn vuurwerk. Maar juist door dat vuurwerk is het niet voor iedereen een feestje. Elk jaar weer zorgt vuurwerk voor overlast en gevaar voor mensen en dieren en gebeuren er grote en kleine ongelukken. Daarnaast blijven veel mensen en dieren noodgedwongen binnen, vanwege angst of gezondheidsproblemen die veroorzaakt worden door het vuurwerk. De Onderzoeksraad voor Veiligheid onderzocht in 2017 de problemen tijdens de jaarwisseling en constateerde dat onze jaarwisseling het onveiligste feest van het jaar is.

De aandacht voor vuurwerkoverlast is niet nieuw. In oktober 2010 organiseerde de ChristenUnie al een ronde tafel over ‘Veilig met vuurwerk’ en in 2015 vroeg GroenLinks aandacht voor een ‘Veilige jaarwisseling voor iedereen’, onder meer via een motie en een meldpunt. In de vorige collegeperiode heeft de ChristenUnie gevraagd om de vuurwerkoverlast wijkgericht op te pakken.

De ChristenUnie stelde samen met D66 en GroenLinks schriftelijke vragen over de vuurwerkoverlast in Zwolle. Het college beantwoordde de vragen en zond daarna een opinienota naar de raad, over de opties voor een gemeentelijk vuurwerkbeleid. Namens de ChristenUnie voerde Ronald Buitenhuis hierover het woord in een debat van de gemeenteraad op 3 juni jl.

Ronald: “Onze Nederlandse jaarwisseling is een traditie die we mogen koesteren. Een traditie van de mensen, niet van de overheid. Het afsteken van vuurwerk hoort bij onze jaarwisseling. Veel mensen kijken er ieder jaar weer naar uit en genieten er enorm van, maar als je moet constateren dat het ook veel schade en overlast veroorzaakt, dan ligt er wél een verantwoordelijkheid voor de overheid. Gezien de grote nadelen van vuurwerk en de toename van zwaarder en gevaarlijker vuurwerk, is het goed om na te denken over het door ontwikkelen van hoe onze jaarwisseling traditioneel plaatsvindt.”

MaatregelenWat kan de gemeente doen om van de jaarwisseling in Zwolle voor iedereen een feest te maken? Extra regels veranderen het gedrag van mensen niet zomaar, want een deel van de overlast wordt immers al veroorzaakt door mensen die zich niet aan de regels houden. Maar je kunt mensen wel verleiden om meer rekening te houden met mensen en dieren die echt last hebben van vuurwerk.

In het debat pleitte Ronald er namens de ChristenUnie voor dat de gemeente Zwolle:

op verzoek ondersteuning levert aan wijken die een vrijwillige vuurwerkvrije zone willen, en daarbij gebruik maakt van nudging-technieken om (met name) jongeren op een subtiele en eigentijdse manier te motiveren rekening te houden met anderen bij het afsteken van vuurwerk. En hoewel zo’n vuurwerkvrije zone pas geldt vanaf 31 december 18:00 uur, kunnen die banners natuurlijk wel een paar dagen eerder worden opgehangen. Dat helpt al voor de bewustwording maar het maakt wel uit hoe je die banners vorm geeft. de optie van vrijwillige vuurwerkvrije zones expliciet bespreekt met bewoners van Stadshagen, Schoonhorst en Ittersummerlanden, omdat daar de ervaren overlast ieder jaar het grootst is. Het gesprek daarover in de wijk voeren, kan best lastig zijn, daarom is het goed als de gemeente dat ondersteunt. verken voor welke zorginstellingen, dierenverblijven en natuurgebieden een verplichte vuurwerkvrije zone gewenst is en stel die daar ook in! Ook daar geldt: van duidelijke banners en borden gaat een belangrijk signaal uit. Zeker als daarbij duidelijk wordt gemaakt dat het verbod is ingesteld vanwege de zorginstelling of het dierenverblijf. met het oog op de toekomst open staat voor of toewerkt naar een centrale vuurwerkshow, bij voorkeur (mede)gefinancierd door ondernemers. Voor horeca-ondernemers in de binnenstad kan een vuurwerkshow heel interessant zijn bijvoorbeeld.

Zwols vuurwerkbeleidIn het debat bleek dat er een meerderheid is voor een concreet, Zwols vuurwerkbeleid met vrijwillige vuurwerkzones en met verplichte vuurwerkvrije zones bij kwetsbare objecten of gebieden. Nog voor de herfstvakantie zal het college daarvoor een uitgewerkt voorstel ter besluitvorming naar de raad sturen.

Elk jaar verschijnen eind december weer de lijstjes met jaaroverzichten, muziektoppers en personen. Ook Gouda doet hier aan mee met de ‘machtigste Gouwenaar’. Ook politiek wordt het afgelopen jaar vastgelegd en geanalyseerd. Sinds 2014 blikt de ChristenUnie fractie terug op basis van de feitelijke cijfers van het RIS (RaadsInformatieSysteem) van Gouda. Hierbij worden het aantal moties, amendementen en art38 vragen objectief weergegeven en op basis van deze cijfers reflecteren we graag op het stemgedrag van de Goudse gemeenteraad.

Een actief 2019

Het jaar 2019 is een jaar waarin de politieke partijen op stoom komen na een verkiezingsjaar. Opvallend is het patroon van 2014 en 2018 als verkiezingsjaren en 2016 met nieuwe collegevorming. Daarnaast wordt duidelijk dat er een trend is dat we als politiek steeds actiever worden, in 2019 zelfs 132 amendementen en moties. Een amendement is een tekstwijziging op een besluit van het college, een motie is een oproep van de gemeenteraad aan het college. Het derde instrument wat we meten zijn de Art38 vragen, dit zijn politieke vragen van een partij aan het college. 

Voor een overzicht van andere jaren verwijs ik graag naar onderstaande links:

2015: Hyperactief of productief

2016: Goudse raad in cijfertjes

2017: Goudse raad in cijfertjes

2018: Goudse raad in cijfertjes

Het is natuurlijk ook boeiend om te kijken welke partijen verantwoordelijk zijn voor deze cijfers, waarbij de grote van de fractie ongetwijfeld een rol speelt in de beschikbare tijd en dus inzet. Ook je positie in de gemeenteraad is bepalend, het maakt uit of je coalitie bent of oppositie en dus geen afvaardiging in het college.

De VVD, SP en Partij voor de Dieren voeren de lijst aan en onderaan zien we D66 en GroenLinks als het gaat om wat er ingediend is. Maar uiteindelijk telt in de politiek het resultaat, dus niet alleen het indienen van bijv. een motie maar ook of die aangenomen wordt. Ook het mede-indienen speelt een rol bij je effectiviteit als politieke partij. 

Uit deze tabel blijkt dat inzet niet altijd automatisch resultaat geeft. Van de 23 moties, amendementen van de VVD zijn er 6 aangenomen (26%) waarbij de 2 van GrL beiden zijn aangenomen (100%). Het geeft wel te denken dat van alle moties er maar 40% zijn aangenomen door de gemeenteraad. Opvallend detail is het aantal moties en amendementen die ingetrokken zijn, in 2019 waren dat er 24. In 2018 is 23% van de moties en amendementen ingetrokken terwijl in 2019 18% is ingetrokken. Toch is het een duidelijke trend welke zichtbaar wordt in onderstaande grafiek. Hieruit blijkt dat de VVD 10 moties en amendementen heeft ingetrokken, zo’n 43% van hun ingediende moties.

Productiviteit

Om de ‘Productiviteit’ van de afzonderlijke partijen in beeld te brengen heb ik een optelsom gemaakt van de inzet (ingediende moties etc.), de samenwerking (mede-ingediend) maar ook het resultaat (aangenomen). Hiervoor gebruiken we de volgende berekening: Inzet (ingediend tov totaal van moties/amendementen en art38) + samenwerking voor 40% (mede-ingediend tov totaal) + resultaat (aangenomen tov ingediend).

Vanzelfsprekend zijn de percentages een keus en daarmee subjectief, ook wordt er geen waardering toegekend aan de inhoud van moties, amendementen en is daarmee niet meer dan een statistische weergave. Toch kan op basis van onderstaande tabel inzichtelijk gemaakt worden hoe de productiviteit per partij en per jaar is geweest.

Elkaar steunen

In de politiek draait alles om steun en samenwerken, in je eentje krijg je weinig voor elkaar in een gemeenteraad. Daarom is het boeiend om te kijken hoe de onderlinge relaties tussen de partijen zijn. Waar wordt er gesteund, mede-ingediend en maakt het dan nog uit of je van de coalitie of oppositie bent? In onderstaande tabel wordt de relatie weergegeven met de partij op de verticale as. Bijvoorbeeld wordt hieruit duidelijk dat GoudaPositief van geen één andere partij steun krijgt. En dat Gouda’s 50+ van alle partijen steun krijgt.

Deze informatie kun je ook optellen voor alle coalitie of oppositie partijen waardoor duidelijk wordt welke partijen ‘steun geven’ aan coalitie (geel gearceerd) of oppositie in 2019?

Dit kun je ook weergeven voor elk van de drie coalitieperiodes die we hebben gehad sinds 2014. Hieruit blijkt dat de steun voor de coalitie in 18-22 groter is dan in de vorige coalities, uitgezonderd GoudaPositief. De steun voor de oppositie in deze periode is bij alle partijen minder dan in vorige perioden.

Analyse

Ook al zijn de cijfers objectief, een interpretatie is dat nooit. Daarom heb ik geprobeerd om alleen de feitelijke cijfers weer te geven en laat ik het graag aan anderen over om hieruit conclusies te trekken. Deze conclusies zie ik dan graag verschijnen via social media in de verwachting dat we hier van kunnen leren.

Wout Schonewille

Haarlem moet gaan meedoen aan de internationale autoloze zondag op 20 september 2020. Een meerderheid van de gemeenteraad heeft het college gevraagd dit te onderzoeken.

In de motie, ingediend door CDA, GroenLinks, SP, ChristenUnie en Actiepartij, is nadrukkelijk sprake van een vrijwillige autovrije zondag. Raadslid Frank Visser: “In andere steden kunnen straten zich aanmelden om mee te doen. We hopen dat dit zich als een olievlek verspreid. Belangrijke voorzieningen moeten uiteraard bereikbaar blijven. Op verzoek van de ChristenUnie is ook in de motie opgenomen dat er eerst overleg moet zijn met wijkraden en maatschappelijke organisaties. Ik denk dan bijvoorbeeld aan sportclubs, ondernemersverenigingen en kerken.”

Een autoloze zondag is al in veel steden een succes. Het helpt mensen om bewuster om te gaan met mobiliteit. Bovendien maakt het mogelijk om de straat één keer per jaar eens op een andere manier te gebruiken. Het college is gevraagd in het voorjaar met een voorstel te komen.

Motie ‘Autovrije zondag’

De Haarlemse gemeenteraad in vergadering bijeen op donderdag 19 december 2019:

Constaterende dat:

de gemeente Haarlem binnen het mobiliteitsbeleid aanstuurt op een mobiliteitstransitie1 ; het coalitieprogramma zet in op een gedragsverandering, waarbij het vanzelfsprekender wordt om gebruik te maken van (een combinatie van) andere vervoersvormen dan de auto2; de Europese mobiliteitsweek het mogelijk maakt om maatregelen die gedurende het hele jaar rond mobiliteit worden genomen, een podium te bieden3;

Overwegende dat:

de gemeente Haarlem aan de Europese mobiliteitsweek kan deelnemen door een autovrije dag te organiseren in een deel van de gemeente3; de Europese mobiliteitsweek jaarlijks plaatsvindt tussen 16 en 22 september; een autovrije dag mensen stimuleert om een dag per jaar op zoek te gaan naar een ander vervoersmiddel en zodoende mensen in aanraking laat komen met alternatieve vervoermiddelen; in 2019 vele steden waaronder Berlijn, Brussel en Londen, Haarlem al voor zijn gegaan4 ; een autovrije dag doordeweeks onwenselijk is;

Roept het College op:

deel te nemen aan de Europese mobiliteitsweek door een vrijwillige autovrije zondag in een deel van de gemeente te organiseren; in overleg te gaan met wijkraden en maatschappelijke organisaties over de invulling hiervan; voor de kadernota een voorstel inclusief financiële onderbouwing voor te leggen aan de commissie beheer;

En gaat over tot de orde van de dag.

CDA

GroenLinks

SP

ChristenUnie

Actiepartij

 

1 Ontwikkelagenda Mobiliteitsbeleid (2019, p. 4)

2 Coalitieprogramma Duurzaam Doen (2018, p. 11)

3 https://rwsduurzamemobiliteit.nl/praktijk-projecten/europese/gemeenten/

4 https://www.theguardian.com/cities/gallery/2019/sep/22/world-car-free-day-2019-in-pictures