Poliflw

De Partij voor de Dieren vraagt opheldering van minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) over de weigering van Nederland om bijen en hommels te beschermen tegen schadelijke landbouwgiffen. Onderzoek van Follow the Money laat zien dat Nederland van plan is om, tegen de wens van de Tweede Kamer, in te stemmen met een verzwakte bescherming en zo gehoor geeft aan een lobby van pesticideproducenten. De Partij voor de Dieren heeft daarom samen met GroenLinks, de SP, de PvdA en de PVV spoedvragen gesteld aan de minister. “Dit is een buitengewoon vreemde gang van zaken: midden in het zomerreces zou opeens in Europa een knoop moeten worden doorgehakt over het beschermingsniveau van insecten bij de toelating van landbouwgif,” zegt Kamerlid Frank Wassenberg (PvdD). “Een heel belangrijk onderwerp, gezien de dramatische achteruitgang van insecten, waaronder bijen en hommels. Zeker omdat de Kamer eerder al in meerderheid heeft gestemd vóór een betere bescherming van hommels en bijen. Minister Schouten negeert zo niet alleen de meerderheid in de Kamer, zij heeft bovendien nagelaten om de Kamer hierover te informeren. Dat is heel kwalijk.” Minister Schouten stelde in een brief van 13 juli dat zij deze week in Europa zal spreken over het bijenrichtsnoer; een document dat in 2013 door voedselveiligheidsinstituut EFSA is ontwikkeld en regelt hoe pesticiden getoetst kunnen worden op hun schadelijkheid voor honingbijen, wilde bijen en hommels. Het bijenrichtsnoer is echter nog niet ingevoerd, omdat enkele landen – waaronder Nederland – al jaren achter de schermen pleiten voor een afzwakking van deze toetsen. Toen dat vorig jaar aan het licht kwam, werd een motie van de Partij voor de Dieren aangenomen voor de snelle inwerkingtreding van het originele bijenrichtsnoer. Desondanks laat Follow the Money vandaag zien dat minister Schouten zich weigert in te zetten voor een sterkere bescherming van bijen en hommels. In Europa bepleit Nederland, achter gesloten deuren, juist een zwakker model, waar ook voor gelobbyd wordt door de gif-industrie. “Minister Schouten heeft de Kamer voorgehouden dat alleen het model dat uit de koker van de gif-industrie nog op tafel ligt en verzuimde daarbij te vermelden dat er nog een keuze voorligt. Oók het originele bijenrichtsnoer is namelijk nog een optie,” zegt Wassenberg. “De bedoeling is dat de lidstaten morgen kenbaar maken welke optie hun voorkeur heeft. Maar minister Schouten probeert de schijn te wekken dat het al een uitgemaakte zaak is.” Oppositiepartijen GroenLinks, SP, PvdA en PVV sluiten zich aan bij de kritiek van de Partij voor de Dieren op deze gang van zaken. De partijen eisen op zeer korte termijn antwoorden van de minister, vóór aanvang van de Europese vergadering, morgenochtend 16 juli.

Vandaag stellen wij schriftelijke vragen aan Gedeputeerde Staten, over het besluit om afschot van wasberen toe te staan. Wij willen dat het besluit wordt teruggedraaid, en dat er met onafhankelijke experts wordt gewerkt aan een diervriendelijk wasberenbeleid 🦝 De vragen vind je hier 👇 https://noordbrabant.partijvoordedieren.nl/vragen/vragen-over-het-afschot-van-wasberen

Meer vraagtekens bij jacht op wasbeer in Brabantse politiek

DEN BOSCH - De wasbeer blijft de gemoederen in het Brabantse provinciehuis bezig houden. Na de PVV zetten nu ook de Partij voor de Dieren (PvdD) en de PvdA vraagtekens bij het besluit dat het dier mag worden afgeschoten als het zich in de provincie vertoont.

We schrijven 15 februari 2019. Over vermindering van de veestapel mag van CDA, VVD, PVV en D’66 niet worden gesproken In de Statenvergadering van 15 februari diende de PvdD een motie in om het taboe op vermindering van de veestapel (varkens, runderen en pluimvee) bespreekbaar te maken. Meer niet, een voorzichtige motie eigenlijk. We gaven daarvoor een uitgebreide onderbouwing, m.n. dat gebleken is (ook erkend door de minister) dat technische oplossingen niet altijd werken (luchtwassers!), dat fijn stof en CO2-emissies nog steeds stijgen, in natuurgebieden de kritische depositiewaarden bij lange na niet gehaald worden en methaanemissies met techniek niet of nauwelijks te bestrijden zijn. Blinde woede was ons deel, met name van CDA en VVD. Er werd helemaal niet op onze argumenten in gegaan, Yvon Jaspers werd erbij gehaald en zelfmoordgevallen. VVD en nota bene D’66 , die zich altijd afficheert als een groene partij, hielden zich muisstil maar stemden ook tegen. Dit laat zien hoe groot de greep van de landbouwlobby is. Zelfs een uitnodiging om anders te denken gaat kennelijk al te ver. Maar stapje bij beetje komen we verder. We kregen ook steun, namelijk van SP, PvdA en Groen Links. We zullen ze eraan herinneren in de komende coalitie periode. Een motie over het behoud van de middelen voor actieve soortenbescherming, en uitbreiding naar uniek Limburgse soorten, leidde tot een toezegging dat dit onderwerp expliciet in het “formatiedossier” komt. Dat geld was uitgetrokken voor de lopende periode, nadat wij bij de Natuurvisie gehamerd hadden op actief beleid hiervoor (en niet alleen maar bescherming tegen “aanslagen”). Er komt nu een opdracht aan de ambtenaren om op te schrijven wat er nodig is. We hebben de motie aangehouden, en andere partijen (die minder van de details weten) hebben onze argumenten gehoord. Alle partijen weten nu dat we hier bovenop blijven zitten. In Limburg komen de meeste baby’s met geboorteafwijkingen ter wereld van het hele land. Met namen in regio Parkstad en Noord Limburg. De PvdD diende een motie in om vervolgonderzoek naar geboorteafwijkingen te doen. Bij het vervolgonderzoek worden alle belastende factoren, zoals bijvoorbeeld ook milieufactoren in samenhang onderzocht. Uiteindelijk schaarden alle fracties zich achter de motie.

Krimpen van de veestapel.. dat is een langdurige oplossing! Met mestfabrieken wordt de oorzaak enkel in stand gehouden. Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende Statenlid Plusquin een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Pascale Plusquin

Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende ik een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Het wordt niet helemaal duidelijk uit de lange lijst van stukken die we aangeboden hebben gekregen, maar dit agendapunt markeert een paar belangrijke omslagpunten in het Zeeuwse natuurbeleid. Allereerst krijgt met de vaststelling van de Beleidsnota Natuurwetgeving de overdracht van het natuurbeleid naar de provincie in Zeeland definitief zijn beslag. Het Zeeuwse natuurbeleid is nu echt helemaal van ons.

Maar er is ook een inhoudelijk omslagpunt. In de afgelopen decennia ging het natuurbeleid vooral over de aanleg van nieuwe natuurgebieden. Dat houdt natuurlijk niet op, want er moet nog ruim 900 hectare worden aangelegd in de komende 10 jaar. Maar die trein staat op de rails en de PvdA-fractie gaat ervan uit dat hij op tijd en in volle glorie het eindstation gaat bereiken.

Misschien wel belangrijker is, dat met deze beleidsnota een andere uitdaging wordt opgepakt: de intensivering van het soortenbeheer en het behoud van bijzondere planten en dieren buiten de natuurgebieden. Afgelopen zomer hebben Provinciale Staten uitgesproken meer werk te willen maken dijken, wegbermen en slootkanten die rijk zijn aan bloemen, vlinders en andere insecten. Hierin ligt, wat de PvdA-fractie betreft, de grote uitdaging van het Zeeuwse natuurbeleid voor het komende  decennium. Wij zijn blij met het feit dat ook het college deze prioriteit onderkent en een bedrag van € 200.000 uit trekt voor deze opgave.

Bij het realiseren van de nieuwe natuur heeft Zeeland lange tijd voorop gelopen. Dat had ermee te maken dat landbouw- en natuurorganisaties In Zeeland nadrukkelijk bij de aanleg van de nieuwe natuurgebieden werden betrokken waren en dat ook ondersteunden. Wat de PvdA betreft moet zo’n verbindende strategie ook centraal staan bij de nieuwe uitdagingen van het soortenbeleid en het behoud van biodiversiteit buiten de natuurgebieden. Dit gezegd hebbende, wil ik namens de  PvdA-fractie nog stil staan bij twee onderwerpen: het herplanten van gekapte bomen en het probleem van de verwilderde katten.

Bomen Bomen hebben een belangrijke functie in onze samenleving: zij stofferen en structureren ons landschap, zij zijn onderdeel van het leefgebied van veel wilde dieren en planten, zij spelen een belangrijke rol in de regulatie van het klimaat en de vastlegging van CO2 en – zeker niet in de laatste plaats – bomen hebben voor veel mensen een emotionele waarde. De PvdA vindt daarom dat we zuinig moeten omgaan met houtopstanden en bomen. Hun aantal op het platteland en in onze steden en dorpen moet op zijn minst gelijk blijven, en liever nog toenemen. De PvdA vindt dat juist ook het waterschap als beheerder van de infrastructuur in het buitengebied hier een taak heeft en wij dan ook nemen afstand van een minimalistisch herplantbeleid dat focust op onderhoudskosten en grote plantafstanden. Wij steunen daarom het voorstel van college dat een herplantafstand van 10 meter vastlegt in de Omgevingsverordening. Tegelijkertijd hebben wij ook sympathie voor de motie, die GroenLinks wil gaan indienen en die vraagt om een gezamenlijke inspanning om het aantal bomen in het Zeeuwse platteland op zijn huidige  niveau te houden. Wij zijn benieuwd naar de reactie van de gedeputeerde op deze motie.

Verwilderde katten En tenslotte de verwilderde katten. Het voorstel om bij de bestrijding van overlast van verwilderde katten afschot mogelijk te maken heeft in de afgelopen maanden veel commotie gegeven. Het feit dat het waarschijnlijk om een zeer beperkt aantal gevallen gaat, waartoe Gedeputeerde Staten steeds per geval opdracht moeten verlenen, kwam daarbij nauwelijks meer in beeld. Het geeft aan hoe zeer de wereld van het natuurbeheer gescheiden is van die van de kattenliefhebbers. Het voorstel, zoals het er ligt, roept polarisatie waar het – wat de PvdA betreft – juist zou moeten verbinden. In dat verband is van belang om vast te stellen dat de overlast van verwilderde katten zich vooral voordoet in de omgeving van menselijke bewoning. In de Zeeuwse natuurgebieden zijn verwilderde katten over het algemeen een ondergeschikt beheerprobleem. Dat vraagt dus om een ander en breder beleid, waar juist ook naar (de randen van) steden en dorpen moet worden gekeken. Educatie en voorlichting zijn daarbij belangrijke maatregelen, net als het wegvangen en herplaatsen van meer of minder verwilderde katten. Samen met het CDA en andere partijen dienen wij daarom een amendement, waarin wij Gedeputeerde Staten opdracht geven om in samenspraak met maatschappelijke organisaties als Stichting Scheldekat tot zo’n nieuwe en bredere beleidsregel te komen, die – in de geest van de traditie van het Zeeuwse natuurbeleid – partijen met elkaar verbindt. En daarmee ben ik aan het slot van mijn bijdrage, waarin verbinden een belangrijk thema was. Voor de Partij van de Arbeid is en blijft dat de grote opgave, ook voor de komende tijd:  natuur met mensen verbinden en vooral ook mensen met mensen verbinden.

Statenlid Anton van Haperen

Amendement ‘Verwilderde katten’ (07-12-2018)

Het amendement is met stemmen van de PvdA, SGP, VVD, CDA, PVV, GL, SP en D’66 aangenomen.

Het bericht Natuurbeleid: van bomen tot verwilderde katten verscheen eerst op PvdA Zeeland.

Naar aanleiding van twee grote stalbranden in Limburg diende de PvdD een motie in om als provincie, met relatief veel intensieve veehouderij, in actie te komen tegen stalbranden. Actiegroep Burning Souls hield in oktober 2017 reeds een betoog in de Provinciale Staten maar tot nu toe had het college van GS geen stappen gezet. PVV, Groen Links, 50+, Volkspartij Limburg, fractie Bus, PvdA en de VVD gaven op voorhand aan deze motie te steunen. D66, CDA, Lokaal Limburg gaven aan tegen de motie te stemmen en de SP wist het nog niet. Dankzij deze grote steun hebben we toezeggingen gekregen op 3 van de 4 punten die we wilden bereiken. Dat betekent dat de Gedeputeerde in oktober een aantal eerder aangekondigde kansen in het lokale beleid nu daadwerkelijk gaat omzetten in uitwerkingen, bij het Rijk aan te dringen op uitvoering van de aanbevolen maatregelen uit de Evaluatie actieplan Stalbranden en bij de Limburgse gemeentes te bevorderen dat er meer aandacht komt voor controle en handhaving, bijvoorbeeld binnen de reguliere controles, ‘en voor een eenduidige interpretatie van de regelgeving inzake de maximale omvang van brandcompartimenten. Want ook in Limburg wordt toiletpapier beter beschermd dan dieren in de intensieve veehouderij en we zijn blij dat we zoveel steun kregen, soms uit onverwachtse hoek, voor onze motie! Dank aan actiegroep Burning Souls, 1037 against animal cruelty, Anne Hanssen van de Caring Vets en alle anderen die het wél wat kan schelen hoe wij met dieren omgaan! Foto: Davey Anthony