Poliflw

Een zestal Haagse politici spreekt zich via hun mediakanalen uit tegen de groeiende anti-abortusbeweging in Nederland. Raadsleden Fatima Faid (HSP), Lesley Arp (SP), Janneke Holman (PvdA) Hanneke van der Werf (D66), Erlijn Wenink (GroenLinks) en fractievertegenwoordiger Leonie Gerritsen (PvdD) namen hiervoor een gezamenlijke video op. Hiermee willen zij een tegengeluid bieden aan de anti-abortus campagne ‘Week van het Leven’. 

Campagne

De politici benadrukken het belang van het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen met de hashtag #MijnLichaamMijnKeus. Het recht op abortus is iets waar vrouwen generaties lang voor hebben gestreden. Zij vinden het zorgwekkend dat er campagne wordt gevoerd om abortus te ontmoedigen. Deze campagne is opgezet door Stichting Platform Zorg voor Leven. Deze organisatie en hun reclamecampagnes stuitten in het verleden ook al op weerstand van de landelijke politiek en de Reclame Code Commissie.

Schuldgevoel

De raadsleden geven aan met lede ogen de nieuwe ‘Week van het Leven’ campagne te hebben aangezien. Zij zijn van mening dat de reclamespotjes druk uitoefenen op vrouwen die toch al voor een moeilijke keuze staan. Fatima Faid, HSP: ‘De filmpjes spelen in op het schuldgevoel van vrouwen die nadenken over een abortus, dat vind ik vreselijk. ‘Vrouwen die ongewenst zwanger zijn hebben behoefte aan goede informatie, niet aan emotionele manipulatie’, zegt Leonie Gerritsen, Partij voor de Dieren.

Demonstraties

Het onderwerp speelt al langer in de Haagse raad. Al meerdere keren stelden partijen vragen over de demonstraties die steeds vaker plaatsvinden rondom abortusklinieken. Veel partijen vinden dat de demonstranten het werk van de kliniek en de keuzevrijheid van vrouwen belemmeren. Zij willen een bufferzone rondom abortusklinieken waarbinnen het verboden is om te demonstreren. Dit om tegen te gaan dat bezoekers van de kliniek worden gehinderd en geïntimideerd door demonstranten. In Arnhem is onlangs een dergelijk verbod ingegaan. Janneke Holman, PvdA: ‘Arnhem laat zien dat het kán. Hopelijk volgt Den Haag snel.’

Het bericht Vrouwen uit de Haagse politiek spreken zich uit tegen anti-abortusbeweging verscheen eerst op PvdA Den Haag.

Binnenkort buigt de gemeenteraad zich over een voorstel om vervolgonderzoek te doen naar de verkabeling van de hoogspanningslijn Kessel – Kessel-Eik. Het voorstel om hiervoor 100.000 euro beschikbaar te stellen begint met de mededeling dat eind 2018 een voorstel op tafel lag om niet over te gaan tot verkabeling. Dat voorstel is toen aangehouden en er is opnieuw onderzoek gedaan naar verkabeling. Maar het aangehouden voorstel om niet te verkabelen was al gebaseerd op een onderzoek. Daarin wordt geconstateerd dat de meerwaarde voor woningbouw in Kessel-Eik minimaal is, dat verkabeling weinig waarde heeft voor potentiële nieuwe ontwikkelingen en dat de vraag gesteld moet worden of het verantwoord is hiervoor zoveel gemeenschapsgelden in te zetten. Niet doen dus, wou het college toen ook al zeggen.

In het collegevoorstel voor vervolgonderzoek staan zoveel bedenkingen dat geconcludeerd moet worden dat het college nog steeds geen voorstander is van verkabeling: omwille van gezondheid hoeft het niet, het kost erg veel en vervolgonderzoek kan verkeerde verwachtingen scheppen. Toch stelt het college voor om nu 100.000 euro uit te trekken voor een onderzoek, waarvan de uitkomst al in grote lijnen bekend is. Dat getuigt niet van politieke moed.

Het college waarschuwt dat instemmen met het vervolgonderzoek nog niet wil zeggen dat daadwerkelijk overgegaan wordt tot verkabeling, want het heeft weinig meerwaarde en het gaat de gemeente ettelijke miljoenen kosten. Het getuigt van eerlijke en open politiek als partijen nu al aangeven of ze enkele miljoenen over hebben voor deze verkabeling en waar ze dat geld vandaan halen: uit de reserves, bezuinigen of belasting verhogen?

PvdA/GroenLinks is duidelijk: wij zijn geen voorstander van deze verkabeling; het geld dat ervoor nodig is, is hard nodig voor problemen die urgenter zijn, zoals het bestrijden van de gevolgen van de coronacrisis en het aanpakken van het klimaatvraagstuk.

Annigje Primowees, Frits Berben, Raf Janssen, raadsleden PvdA/GroenLinks

Het bericht Verkabeling hoogspanning? Eigenlijk is ook college tegen! verscheen eerst op PvdA Groenlinks.

De zomerperiode is bijna voorbij. Een periode dat we elkaar weer konden ontmoeten en genieten van het mooie weer, we hopen dat u een fijne zomer heeft gehad.

Inmiddels zijn de scholen weer begonnen en zijn velen weer aan het werk. Anderen hebben hun baan verloren en hun toekomstperspectief op de arbeidsmarkt is onzeker. En ook veel ondernemers en andere organisaties en voorzieningen hebben het moeilijk, zoals zwembaden, dorpshuizen, sportvereniging en de schouwburg. Goed dat daar steun voor komt, maar is het genoeg? En hebben we alle problemen in beeld? We gaan dit volgen en horen graag uw verhaal: fractiepvdalochem@gmail.com

De politiek begon na het zomerreces met een ”motie van treurnis” van PvdA en CDA voor wethouder Van Zeijts. De reden, heel simpel, tot twee keer toe informeerde de GroenLinks wethouder de raad niet of onvolledig over de afvalinzameling en een zonnepark in Barchem. En dat kan natuurlijk niet!

Gelukkig bood de wethouder excuses aan en beloofde beterschap. Fijn en belangrijk, want inwoners moeten zeker zijn dat de gemeente eerlijke en volledige informatie geeft.

Tot slot: Het virus is er nog steeds, dus zorg goed voor uzelf en anderen!

Het bericht Excuses van de wethouder voor slechte informatievoorziening verscheen eerst op PvdA afdeling Lochem.

Afgelopen woensdag ging het in de gemeenteraad van Groningen tot diep in de nacht over Diftar. Daarvoor was al het trieste historische besluit genomen om de Drafbaan te sluiten. In die ronkende puinhoop was er weinig aandacht voor een motie die door de gehele coalitie om een uur of twee s ’nachts werd weggestemd. Waar ging die over? Tekort aan sporthallen Groningen kampt al jaren met een tekort aan sporthallen. Dat sporthal de Wijert en het Corpushuis ondertussen gesloopt werden maakte de situatie niet beter. Het gemeentebestuur erkende dit probleem echter niet. Tot uiteindelijk op 9 maart 2020 het rapport werd opgeleverd waaruit klip en klaar bleek waar de tekorten zich voordoen in de sport. Een tekort aan zwemwater, ijs en binnensportaccommodaties. Eindelijk erkenning voor de Sportkoepel - de koepel waarbij meer dan 90 verenigingen zijn aangesloten - die al jaren hamert op een goed onderzoek en erkenning van het capaciteitsprobleem. Dat er acht verenigingen gedwongen zijn om een ledenstop in te voeren en nog eens vijftien een wachtlijst hanteren zou een onwenselijke situatie moeten zijn voor elke sportwethouder. Dat er acht verenigingen gedwongen zijn om een ledenstop in te voeren en nog eens vijftien een wachtlijst hanteren zou een onwenselijke situatie moeten zijn voor elke sportwethouder. Motie Zes maanden na het uitkomen van het rapport werd het besproken in de gemeenteraad. Het tekort aan zwemwater en ijs zal worden meegenomen in de nieuwe plannen voor Kardinge, maar voor het nijpende tekort aan sporthallen is het afgelopen half jaar niets gebeurd. Sterker nog, de motie waarin het college wordt opgeroepen om zo spoedig mogelijk een oplossing te vinden voor het korte termijn tekort en een plan te maken voor de bouw van een aantal sporthallen op de lange termijn, werd weggestemd door GroenLinks, D66, PvdA en de ChristenUnie. Geldboom Het is inmiddels geen verrassing meer. Waar ChristenUnie wethouder Jongman als raadslid jarenlang pleitte voor meer geld voor sport, wijst ze nu steevast naar buiten met de woorden: “we hebben geen geldboom in de tuin staan”. De bezuinigingen op sport staan iedere vrijwillige sportbestuurder nog vers in het geheugen. Een verhoging van de tarieven, afschaffen van de trainingsveldkorting, ieder jaar hangt er hen wel weer een zwaard boven het hoofd waar ze op moeten reageren. Tegelijkertijd heeft de coalitie, met de wethouder voorop, ieder jaar mooie woorden over het belang van sport. Keuzes Als het echter op daden aankomt wordt er naar de portemonnee gewezen. En dat argument klopt natuurlijk. De gemeente zit niet ruim in de slappe was. Maar zoals het thuis een keuze is waar je je geld aan uit geeft. Zo is dat bij een gemeente ook. Het is een keuze of je wél plannen maakt voor een nieuwe Oosterpoort van circa 170 miljoen en niet voor twee extra sporthallen. Het is een keuze of je wél voor circa 8 miljoen een cultuurcluster in het Ebbingekwartier bouwt en geen plannen maakt voor twee sporthallen. Het is een keuze of je wél een stadhuis verbouwt voor 19 miljoen en geen plannen maakt voor extra sporthallen. Het is een keuze of je de 100-jarige drafsport serieus neemt en een onafhankelijk onderzoek uit laat voeren óf je zegt zonder overleg de huur op. Het is een keuze of je wél plannen maakt voor een nieuwe Oosterpoort van circa 170 miljoen en niet voor twee extra sporthallen. Appèl En het is ook een keuze of je naar buiten wijst naar een geldboom die niet bestaat, of dat je ondanks alle beperkingen vecht voor de dingen die je belangrijk zegt te vinden. Dat laatste ontbreekt bij dit gemeentebestuur en bij deze coalitie. De woorden zijn prachtig, maar als het op daden aankomt staat de sport in Groningen achter in de rij. Mijn partij zal blijven vechten voor de sport en gelukkig zijn resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst en blijft er hoop, het kan anders. Bij deze dan ook een appèl aan partijen als D66 en de ChristenUnie. Laten we de sport in Groningen serieus nemen en hen een perspectief bieden zodat we naast Groningen Kunst- en cultuurstad ook met recht kunnen zeggen: Groningen Sportstad.

Al langer ontvangen we signalen dat er een groter groeiend tekort aan onderwijs-plekken in Rijswijk buiten is. De fractie werd al door meerdere bezorgde bewoners benaderd dat zij geen plek konden vinden voor hun kinderen op de twee basisscholen die in Rijswijk Buiten staan. Het gebrek aan voldoende ruimte de gebouwen is hiervoor een van de redenen. De school Buitenrijck heeft een prachtig nieuw gebouw waar zij nu al uit hun voegen barsten. De school Parkrijk verblijft tot op heden nog in een noodbouw aan de Van Rijnweg. Na eerdere schriftelijke vragen door onze fractie over het te kort aan plekken kwam na voren dat de gemeente ook zorgen had over het snel groeien van de twee scholen. Daarop werd besloten om bij ‘t Haantje een extra noodbouw te plaatsen. De nieuwbouw voor Parkrijk liet helaas op zich wachten en ook de noodbouw op ‘t Haantje liep door bezwaarschriften vertraging op. Hierop trok de medezeggenschapsraad van Parkrijk aan de bel bij de wethouder en onze fractie en van GroenLinks.

Ik heb daarom samen met Nanette Kistemaker van GroenLinks navraag gedaan bij het college hoe het nijpende tekort aan ruimte op korte termijn opgelost ging worden. Gelukkig wist de wethouder nog net voor het zomerreces te melden dat de noodbouw op ‘t Haantje snel gebouwd kon worden en medio december opgeleverd kan worden. Ook is er gestart met de nieuwbouw van Parkrijk. In de tussentijd heeft Parkrijk een niet ideale oplossing gevonden om toch alle kinderen naar school te laten gaan. De fractie maakt zich nog steeds zorgen over het te kort aan onderwijsplekken en voorziet met de groeiende wijk als Rijswijk Buiten dat de twee bestaande scholen onvoldoende zullen blijken. We zullen daarom erop aandringen bij de wethouder om nogmaals goed te kijken naar de behoefte aan onderwijsplekken in Rijswijk Buiten.

Het bericht Gebrek aan plek verscheen eerst op PvdA Rijswijk.

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

 Onze fractie maakt de tussenbalans op voor 30 maanden het bestuursakkoord ‘Gezond en Gelukkig’ en ons politieke werk in die periode:

Onze keuzen, met ons rode hart!

Het was een mooie oproep, afgelopen maandag 31 augustus in het Willem II-stadion. ‘Kies met uw hart!’, gaven de tientallen tegenstanders van een XXL Distributiecentrum in landgoed Wijkevoort als boodschap aan de Tilburgse gemeenteraadsleden mee.

Keuzen met het hart, voorstellen lanceren vanuit onze betrokkenheid bij het welzijn en de toekomst van de inwoners van onze gemeente. De huidige fractie van de PvdA Tilburg doet al 30 maanden niet anders. Of het het nu gaat om het verkwanselen van Wijkevoort, om de slachtoffers van Chroom6, uitkeringsgerechtigden die in de knel zitten, zorg aan bejaarden en arbeidsmigranten of om de voortdurende overlast van racende auto’s over de Cityring.

Met twee raadszetels en twee burgerraadsleden roeren we de trom waar nodig en zo vaak als het kan. De coalitie van GroenLinks, D66, CDA en VVD heeft in 2018 met chocoladeletters in hun bestuursakkoord geschreven dat alle Tilburgers ‘gezond en gelukkiger’ zullen zijn als deze periode van vier jaar voorbij is. Wij luisteren goed naar wat leeft in de stad. En we hebben nog niet opgevangen dat ‘de Tilburger’ zich 2,5 jaar na het presenteren van dit akkoord – door ons tot ‘Zwitser Leven brochure’ gedoopt -, een stuk gezonder en gelukkiger voelt. De fractie heeft daarom, uiteindelijk met succes, gestreden tegen de bezuinigingen in het sociaal domein, zodat nu in elk geval een aantal kortingen op de minimaregelingen in de stad zijn uitgesteld. Die bezuinigingen op de allerarmsten waren zonder onze interventie uiteindelijk tot wel 700 euro op jaarbasis opgelopen. Vaak volgt op uitstel ook afstel, dat zou ook nu alsnog zo maar kunnen gebeuren met de verkiezingen, ook voor de gemeenteraad, voor de boeg.

Het sociale domein is vanzelfsprekend ‘ons’ domein. De PvdA is bijvoorbeeld actief in Reeshof, waar we trachten de eenzaamheid onder ouderen te verzachten met huisbezoeken en inloopochtenden. We hebben ruim twee jaar gevochten om het idee van een sociaal meldpunt nu eindelijk eens te realiseren. Tilburgers die vastlopen in het lokale web van regels in zorg en welzijn hebben nu een plek waar zij terecht kunnen. Dat is gelukt, zie ook www.sociaalmeldpunttilburg.nl We eisen van B&W actie tegen het gedeeltelijk sluiten van wijk-en buurtcentra.

De fractieleden trekken veelvuldig de wijken in, bijvoorbeeld als er weer zonder enig overleg door de gemeente een kwetsbare voorziening in een buurt wordt gedropt, zoals recent aan de Schiphollaan. We praten met omwonenden op momenten dat zij zich niet gehoord voelen terwijl er hoogbouw in hun achtertuin verrijst, zoals aan de Brokxlaan het geval is. De binnenstad krijgt steun wanneer bewoners zich verzetten tegen het afsluiten van hun wijk, het racen op de Cityring of als zij overlast ervaren van de bezoekers van de coffeeshops.

We hebben ons als fractie ook laten horen over betaalbaar wonen. Juist ook binnen de ringbanen. Dat lijkt voor een modaal inkomen steeds verder weg te liggen. Voldoende sociale huurwoningen ipv van bouwen voor enkel de meest vermogende Tilburgers. Met de bouw van de Bankier, enkel koopwoningen voor het hoger segment, geeft dit college wat ons betreft een slecht voorbeeld. We hebben met succes en steun van omwonenden een fietspad door het Leijpark weten tegen te houden en onze moties om het aantal sociale huurwoningen op te krikken kregen grote bijval.

Met kleine en grotere successen in de raad heeft de fractie in Tilburg de afgelopen 30 maanden een mooi profiel opgebouwd als een strijdbare en sociaal betrokken partij. Ondanks onze te geringe omvang ervaren we een brede steun in de stad voor onze inzet. Niet voor niets lopen we in onze eigen gemeente mee in demonstraties voor betere beloning van het onderwijzend personeel, voeren actie voor een goede Zorg-cao en staan we temidden van Black Lives Matter- demonstranten.

De PvdA Tilburg profileert zich als een partij die gaat voor solidariteit en eendracht, ook tijdens de coronacrisis. Als er geld te verdelen valt, moet dat gaan naar de kwetsbaren in onze samenleving. Daarom roepen we raad op om culturele instellingen overeind te houden.

We strijden voor een beter, sociaal en eerlijk Tilburg, een gemeente waarin we allemaal samen een goed, duurzaam, werkzaam en gezond leven kunnen leiden en opbouwen. Zonder onderscheid, met gelijke rechten voor iedere Tilburger. Een stad waarin mensen op een nette, eerlijke manier, werken, en niet worden uitgebuit tegen slavenlonen en moeten leven in Polenhotels van uitzendboeven. We vechten ook, en met succes, tegen zorgcowboys die tienduizenden euro’s verdienen over de rug van zorgbehoeftigen.

We streven naar een stad met meer groen, een motie voor het vergroten van het aantal vierkante meters groene daken haalde bijvoorbeeld bij de Tussenbalans een meerderheid. We willen bomen in het centrum, zodat de binnenstad niet opnieuw de heetste plek van Europa wordt. Cultureel erfgoed wordt mede door onze inzet, in de toekomst beter beschermd. Minder stenen stapelen voor de rijken en meer geld naar de arme aandachtswijken waar in de COVID-tijd zware klappen vallen.

Keer op keer vertellen we dit verhaal en het lijkt eindelijk zelfs bij deze coalitie binnen te komen.

Sportverenigingen weten dat ze bij de fractie terecht kunnen als het gaat om investeringen in veilige speelvelden, Attila en wielervereniging Pijnenburg worden door de fractie steeds opnieuw op de agenda van de raad geplaatst. Natuurlijk lopen we zo nu en dan nog steeds stuk op het massieve ‘nee-blok’ van de coalitie omdat vooralsnog de rangen gesloten blijven. Een megalomane ontwikkeling als Mindlabs hebben we niet kunnen voorkomen, maar wellicht wordt binnen de coalitie naar ons en vooral naar de Tilburgers geluisterd als binnenkort Wijkevoort echt in de raad aan bod komt.

Misschien, heel misschien, kunnen we dan bewerkstelligen dat landschapspark Wijkevoort behouden blijft, als groene oase nabij een snikheet vliegveld en de bakplaat die onze stad helaas elke zomer nog steeds is.

Het bericht De tussenbalans – 30 maanden ‘Gezond en Gelukkig’ verscheen eerst op PvdA Tilburg.